Pray

Ibrahim

Zuchtend nam ik plaats naast het bed.Met mijn ene hand streelde ik over haar gezicht en met mijn andere over haar bolle buik, af en toe voelde ik lichte schopjes van mijn lieve kindjes. Normaal kon ze niet slapen als de baby's zo actief waren waarom nu wel. Dacht ik verdrietig er waren nog zoveel dingen die ik nog wilde zeggen waar ik de kans misschien niet eens meer voor zou krijgen. `Liever word alsjeblieft wakker` een traan rolde over mijn wang, toen ik tikkende voetstappen in mijn richting hoorde komen `Meneer ik verzoek u hier weg te gaan want wij willen onderzoeken doen met Mevrouw` en ze knikte naar Noah, `ik wacht wel in de gang` ik drukte nog een kusje op haar wang en zag dat de Zuster ongeduldig met haar voet op de grond stond te tikken. `U kunt beter naar huis gaan er is niks wat u hier kan doen en u kunt niets betekenen voor Mevrouw` Hoe en wat ze zij beviel me totaal niet dus ik keek haar boos aan. `Bent u doof Meneer, want dan kunnen wij u wel even helpen hoor` dit was echt de druppel. `Wie denk je wel niet dat je bent? Mij hier onbeschoft weg te sturen terwijl mijn vrouw op sterven ligt en ik dus mijn kindjes en mijn vrouw ga verliezen?, wie geeft jou het recht om dan zonder respect over mijn vrouw te praten en mij te behandelen als oud vuil` riep ik boos. `Ik verpleeg u Vrouw Meneer misschien moet u daar dan juist respect voor hebben want als ik niks doe weten we zeker dat het slecht afloopt met u vrouw` `Ik eis nu dat u mijn Vrouw met géén één vinger aanraakt en dat er een ander mijn vrouw verzorgt` zij ik dreigend.Ik had echt de neiging om haar is een flinke klap in haar gezicht te geven. `Ehem, wat is hier aan de hand` zij een donkere mannenstem. `Dokter hernandez` stelde hij zich kort voor. `dit` en ik knikte naar de Zuster `behandeld mijn Vrouw respectloos, Ze wil onderzoeken doen dat is allemaal best, dus a ik geef mijn Vrouw nog een kus staat zij -ik spuugde het woordje zij zo ongeveer uit- met haar voeten op de grond te tikken, vervolgens zegt ze dat ik naar mijn huis moet gaan omdat het geen nut heeft om hier te blijven. Dus wil ik dat zij mijn vrouw niet meer verpleegt` Riep ik boos tegen de Dokter. `Nauw dat lijkt me duidelijk, Lotte jij mag Mevrouw Afellay niet meer verplegen en ik wil je onmiddellijk in mijn kantoor spreken` zij hij streng. `Je krijgt alleen maar je zin omdat je Afellay heet hoor` siste ze nog toen ze langs mij liep. `Sorry voor het ongemak` zij de dokter vriendelijk. Ik glimlachte flauwtjes, `Weet u al iets over de toestand van Noah?` vroeg ik hem toen. Hij schudde zijn hoofd `Dat is lastig te bepalen haar toestand is nu heel kritiek, of u Vrouw het overleeft dat weet ik niet, we willen haar zolang mogelijk inleven laten al is het alleen maar voor de groei van u kindjes, want die zouden dan eventueel met keizersnee geboren kunnen worden` Ik slikte de brok in mijn keel weg `De kans dat ze hier levend uit komt is dus heel klein` vroeg ik verdrietig, `Ja jongen, maar bidden helpt`

REACTIE(flower)