Tien;
'Wil je nog wat drinken?' vroeg Dougie aan mij terwijl hij naar mijn lege glas wees.
'Sure,' zei ik en knikte nog eens.
'Wat wil je?' was zijn volgende vraag.
'Maakt niet uit, ik neem wel hetzelfde als jou.'
'Zullen we tequila shotjes nemen?' grijnsde Dougie.
Ik keek hem twijfelend aan, 'is dat wel zo'n goed idee?'
'Eén shotje maakt niet zo veel uit,' verzekerde Dougie mij, 'en we houden het gewoon op deze.'
Ik twijfelde nog even, maar stemde toen in. Dougie wist wel wat hij deed en ik vertrouwde erop dat hij me niet dronken zou voeren. En anders zouden de andere het wel tegen houden. Hoopte ik.
Dougie bestelde de twee shotjes en meteen stond er een busje met zout en twee shotglaasjes met citroenplakjes op de bar, voor onze neus. De barman schonk de shotglaasjes vol met tequila en daarna betaalde Dougie voor de drankjes.
Toen hij zijn wisselgeld had gekregen, draaide hij zich grijnzend naar me om en pakte hij het busje met zout op.
Ik wist wel hoe het drinken van een tequila shotje werkte dus maakte ik een stukje van de rug van mijn hand nat zodat de zout zou blijven plakken. Dougie deed hetzelfde en strooide toen over onze beide handen zout.
Daarna pakte we het glaasje op en klinkten die tegen elkaar.
'Op een mooie avond,' lachte Dougie. Ik herhaalde wat hij zei en likte toen het zout van mijn hand af, dronk in één keer het shotglaasje leeg en zoog daarna aan de citroen die voor me lag. Dougie had hetzelfde gedaan en tegelijkertijd zette we het glaasje op de bar.
Ik trok even een raar gezicht van het brandende gevoel in mijn keel en Dougie moest daar om lachen.
'Verfrissend,' lachte ik terug.
'Het is eens iets anders he,' grijnsde Dougie.
Op dat moment kwam Harry aanlopen met het meisje dat hij eerder deze avond in het oog had. Ze hadden beide een drankje vast en lachte om iets.
'En wie heb jij bij je?' grijnsde Danny die even gestopt was met praten met Mary.
'Oh, dit is Cheyenne,' stelde Harry haar meteen voor.
'Noem me maar Chey,' verbeterde het meisje zichzelf.
'Chey,' ging Harry verder en hij grinnikte even, 'dit zijn Tom, Giovanna, Mary, Danny, Avery en Dougie.'
Ze zei ons allemaal een voor een vriendelijk gedag. Cheyenne had een schattig gezichtje met een ietwat verlegen, maar vrolijke blik dat werd omarmt door rood oranje, wat je eigenlijk wel strawberry blonde haar kon noemen. Ze lachte even haar tanden bloot naar ons en richtte zich toen naar Harry.
Dougie draaide zich naar me om, 'die zullen het ook wel naar hun zin hebben.'
Ik grijnsde, 'ja inderdaad, straks zijn wij nog de enige die over zijn.'
'Hm, dan moeten we snel nog iemand vinden,' lachte Dougie.
Een uur was verstreken toen ik me een beetje begon te vervelen. We hadden ondertussen nog wat meer drank op - een witte wijn en nog een malibu cola voor mij - en we hadden nog even gedanst, maar dat was uiteindelijk niet zo leuk meer, mede door de muziek. En eigenlijk hadden we elkaar ook niet zoveel meer te vertellen.
'Hoe laat is het?' vroeg ik aan Dougie. Ik had zelf wel een mobiel voor tijd, maar was te lui die uit mijn broekzak te halen.
'Drie uur,' antwoordde Dougie nadat hij zijn mobiel uit zijn broekzak had gehaald en die daarna weer terug deed.
'Ik ga denk naar huis dan,' zei ik.
'Oh, ik breng je wel!' zei Dougie meteen.
'Hoeft niet hoor,' sprak ik hem tegen, maar hij stond erop om mij naar huis te brengen.
'Wie weet wat er allemaal wel niet kan gebeuren,' was zijn argument. Dus stonden we beiden op en zeiden we ze allemaal een voor een gedag.
'Ga je nu al?' vroeg Mary, die waarschijnlijk dacht dat zij dan ook gelijk mee moest.
'Jij mag blijven hoor, Dougie brengt me thuis.'
'Oooh,' grijnsde ze en bewoog haar wenkbrauwen even op en neer, waarop ik haar een klapje op haar schouder gaf.
'Nou veel plezier dan maar, en tot maandag?' zei ze en ik knikte, waarna ik haar een knuffel gaf.
'Jij veel plezier met Danny,' fluisterde ik nog voordat ik met Dougie naar de garderobe liep.
Reageer (1)
Leeeeuk <3
1 decennium geledenGauw weer verder!