Het vuur

Ik kijk de persoon aan. De ogen waren anders dan anderre ze waren niet vol haat ,maar vol met liefde.
"Wat ?"schreeuwt ze verwardt en probeert me weer angst in te doezellen.
"Je wilt me niet verwonden."zeg ik rustig.
"Raaah !"ze vuurt weer een vuurkogel naar me.
Ik ontwijk hem met gemak ,zelfs al heb ik mijn been gebroken
"Ze doet haar best niet om me te raken."bedenk ik me en kijk om naar Fleur.
Fleur begint haar vingers te bewegen. Snel kijk ik weg om mijn plan niet te veraden. Een vals lachje verschijnt op haar gezicht en ze richt haar hand naar Fleur.
"Nee !"roep ik en pak mijn kruk goed vast.
"Bam !"ik raak haar met mijn kruk en ze raakt uit balans.
"Grrr."ze draait zich weer naar mij.
"Kom maar op."zeg ik en trek een stoer gezicht.
"Graag."zegt ze.
Snel hinkel ik de kamer uit met op mijn hielen de persoon. Vuurballen vliegen me om de oren ,maar raken me niet.
"Sta toch stil !"roept ze en vuurt weer een vuurbal af.
"Swoesj !"die vuurbal kwam wel heel dicht bij.
"Je hebt wel snel leren mikken."zeg ik plagend.
"Ben je altijd zo lastig ?"
"Je wil niet weten."zeg ik terwijl ik de hoek om ga.
"Oh nee !"denk ik en zie al de mensen bij de balie zitten en praten.
"Ik zal ze allemaal in gevaar brengen als ik verder ren."
"Blijf toch stil staan."zegt de gedaante vermoeid.
"Oké."zeg ik en stop plotseling.
Snel ren ik haar kant op en glij met gemak onder haar benen door.
"Hmpf. Je bent lastiger dan ik dacht."zegt de gedaante en rent weer achter me aan.
"Hmmm. Waar moet ik heen gaan ?"denk ik en kijk naar de bordjes die langs me schieten.
"Je kan niet eeuwig blijven vluchten."zegt ze en schiet weer een vuurbal langs me.
Snel ren ik een lege kamer binnen en ga naast de deur staan. De gedaante rent me achterna de kamer in en ik steek mijn kruk uit.
"Bwam."ze komt met een smak op de grond.
Snel loop ik naar buiten ,sluit de deur en doe hem op slot.
"Geen seconde te verliezen."bedenk ik me en ren meteen naar Fleur's kamer. Terwijl ik haar uit bed til hoor ik een knal. Ik had gehoopt dat de deur haar wel ietsje langer had opgehouden. Snel kijk ik de kamer door. Het raam dat was mijn enige hoop. Ik loop snel naar het raam en klim met Fleur in mijn armen door het raam.
"Bwam !"de deur vliegt open.
Ik buk snel en zit tegen de muur onder het raam met Fleur in mijn armen.
"Nee !Ze zijn gevlucht."hoor ik de gedaante sissen.
"Yes ,ze trapt erin."denk ik opgelucht.
Ik hoor de gedaante weglopen en even later rijd er een zwarte motor weg met de gedaante erop. Ik voel opeens iets bewegen. Ik kijk gescrokken naar Fleur. Ze knijpt haar ogen samen en opent ze. Ze kijkt me aan met haar helderre zeeblauwe ogen.
"Je bent niet veilig hier."zeg ik tegen haar.
Ze knikt zwakjes.
"Kan je lopen ?"vraag ik en ze komt langzaam overeind.
Ze knikt en voelt langs haar nek. Haar blik wordt angstig.
"Je ketting ?Die ligt nog in de kamer. Ik haal hem wel."zeg ik en klim het raam weer door.
Op het bed ligt de ketting met een briefje erop:

Ik zal je vinden dus probeer maar niet te vluchten. Want ik vind je vroeg of laat toch wel. Maar als je het toch probeert. Veel succes je komt vast heel ver met een gebroken been en een meisje dat niet praten kan.

Groetjes :het Masker.

Ik pak de brief en de ketting en klim weer door het raam.
"Hier."zeg ik en geef haar de ketting.
Ze doet hem snel om en binnen 2 tellen is haar gezicht weer vol leven. Even glimlacht ze en dan kijkt ze naar de auto's die even verder op geparkeert zijn.
"We moeten weg ,maar hoe ik heb een gebroken been."zeg ik en denk opeens aan het briefje.
"Hoe wist zij dat het meisje uit haar coma was geraakt ?En misschien nog belangrijker. Waarom heeft ze het op ons voorzien ?"denk ik en kijk naar het meisje."Dit lijkt wel een film ,maar nu kan je de tv niet uit zetten. Nee ,nu zit ik er midden in en kan er niet meer uit."