Foto bij is this really love

Deel 1

Daar liep je weer alleen over straat met je leren jasje aan, je blauwe skinni jeans met je witte muts. Je was weer zo hard in je gedachten gezonken dat je de tijd uit het oog verloor. 'Ohnee nu krijg ik zeker weer last' zei je. Je rende zo hard naar huis en toen je er was zag je je ma al aan de deur staan wachtend op je. ma: heb je al eens gezien hoe laat het is' jij: ja het is nu juist 23u sorry maar ik was aan het wandelen en ik verloor..' zonder dat je het doorhad kreeg je een slaag recht in je gezicht van je eigen moeder. Dit was je al zo gewoon maar deze keer brande het zo hard dat je het uren nog zou voele. Je liep met tranen naar je kamer en liet je je op je hemelbed vallen. Diep in je gedachten was je tege jezelf aan het zeggen 'waarom leef ik in dit wereld, waarom moet ik hier leven'. PLots hoor je voetstappen richting je kamer lopen vlug loop je je naar je deur en doe je die op slot en doe je het licht uit, hopend dat ze niet langskomen. Daar ging je plan, je hoort ja pa je naam roepen en dat je snel de deur moest open doen. je dierf geen nee zeggen dus loop je met tranen in je ogen naar de deur en doe je die open. Dan voel je je pa je duwen richting je bed. jij: Pa please stop daarmee ik ben je dochter het doet pijn. Pa: je bent mijn dochter en je moet gehoorzamen en zo maak je papa blij. daar lag je dan bevrozen van de pijn en van de afschuw van je pa. na 5 minuten ging je pa van je af na zijn jobje. Dara lag je dan op je bed verkramp van de pijn je kijkt uit je raam hopend dat ooit iemand je uit dit leven haalt. Je stapt uit je bed nog wat verkrampt want het deed nog pijn, je neemt je sportzak en je steekt er een paar belangrijke kledingstukken in je zak, je klimt uit je raam en daar loop je dan weer alleen op straat


Wat zal er nu gebeuren. gaat er iets gebeuren op het straat, .....
dit weet je allemaal in het volgende verhaal

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen