132. Let's party!

Na enkele minuten te hebben rondgereden, kwamen we eindelijk aan bij de uitgangsbuurt van de stad. De blauwe neon letters schitterde aan de muur van ‘The Club’. Ik keek door het raam en zag al een massa volk staan aanschuiven voor de ingang. Het jaarlijkse feest in ‘The Club’ was een soort galabal. Het was heel populair hier in de buurt. Elk jaar kon je, je dan als gewoon mens eens voelen alsof je beroemd was. De rode loper lag uit en overal zag je jongeren rondlopen op hoge hakken of laqué schoenen aan. Overal zag je glinsterende jurken en nette herenpakken.

De auto stopte net voor de deur van ‘The Club’. De chauffeur stapte uit en deed het portier open. Ik keek even naar buiten en toen naar Bill die zachtjes in mijn zij porde. “ Ga maar.” Zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Met bonzend hart probeerde ik zo elegant mogelijk uit de auto te stappen. Dit was de eerste keer dat we in het openbaar samen zouden zijn en ons gedragen als een koppel. Ik hoopte zo dat er geen pers aanwezig zouden zijn. Ik wilde nog steeds niet dat mijn ouders het zouden weten. Voorzichtig en zo elegant mogelijk zette ik mijn hoge hakken op de rode loper die voor me lag. Ik stapte en uit en meteen erna stond Bill naast me. Uit het niets steeg gekrijs op. Een paar meisjes die in de rij naast ons stonden te gillen en springen om een glimp op te vangen van Bill. Ik draaide m’n hoofd naar Bill en zag hem even zwaaien naar die meisjes die spontaan meer begonnen te krijsen. Ik voelde de jaloezie weer wat in me opstijgen en nam meteen Bill zijn hand vast. Ik glimlachte even naar de meisjes en we wandelden verder de rode loper op met Friedolien en Tom achter ons.

We kwamen dichter bij de deuren en gelukkig had ik nog geen camera’s of lichtflitsen gezien. de schuifdeur schoof open en binnen zagen we personeel staan die de mensen ontving. Je hoorde de muziek van binnen al in de inkomsthal bonken. Bill wandelde naar de balie en ik volgde hem op de hielen samen met Friedolien en Tom. “ Goede avond, kan ik u helpen?” zei de vrouw in een net mantelpakje. “ Hallo, wij hadden VIP gereserveerd op de naam Kaulitz.” Zei Bill formeel. Om de één of andere reden vond ik het wel grappig en moest op de binnenkant van mijn wangen bijten om niet in lachen uit te barsten. De vrouw tikte het één en ander in op haar computer en haalde toen 4 tickets uit. “ Jullie kunnen binnen gaan. Naast de bar heb je het VIP gedeelte. Daar zal een man van de beveiliging staan om jullie kaarten te controleren en binnen te laten bij de andere VIP gasten.” Ratelde ze aan 1 stuk door. “ Oké, bedankt.” Zei Bill met ene glimlach. Hij nam meteen mijn hand terug vast en samen liepen we naar binnen.