3.

Ik word wakker uit mijn gedachtes, ik draai mijn stuur weer terug naar links.
Ik was zo diep verzonken in mijn gedachtes dat ik niet door had, dat ik inmiddels aan de andere kant van de weg reed. Gelukkige toeterde mijn tegenligger denk ik bij mezelf, Justin had wel gelijk: 'Niet te veel denken hoor, daar krijg je hoofdpijn van.' Ik hoor het hem zo weer zeggen.
Ik ben weer thuis en stap uit mijn auto en loop naar binnen. Het eerste wat ik hoor zijn mijn ouders. Ze schreeuwen tegen elkaar. Ik kom er bij staan, en mijn moeder reageert meteen. 'Ashley wat vind je ervan als... als wij gaan scheiden?, want je liev..liev.. lieve papa hier, wil scheiden.' Zegt ze op een manier dat ik haar nauwelijks versta. 'Ik vind dat hij groot gelijk heeft, wat denk je wel niet? dat hij altijd je kots blijft opruimen? volgende dag weet je toch al niet meer dat hij wil scheiden.' Dit had mama volgens mij niet zien aan komen want ze begint te huilen. Dit keer heb ik totaal geen medelijden, ze heeft dit toch echt allemaal aan zich zelf te danken. 'Madison, dit is iets tussen ons je hoeft onze dochter er niet bij te betrekken!' Zegt mij vader heel boos naar mijn moeder. Mijn moeder geeft een woeste blik naar mijn vader en loopt dan weg, waar ze heen gaat kan me niets schelen. zolang ze maar uit onze buurt blijft met haar stomme dronken kop.