O23

Susan Ann Brooks

Ik ga zo vroeg mogelijk naar het ontbijt in de hoop dat ik Sirius niet tegenkom. Natuurlijk heeft hij vandaag gepland om de eerste zondag dat hij vroeg uit zijn bed komt te houden. Dus niet veel later dan ik komt hij de Grote Zaal binnen en ploft tegenover me aan de, nog bijna lege, tafel van Griffoendor.
‘Goedemorgen.’ Zegt hij vrolijk en pakt een broodje.
‘Morgen.’ Wantrouwig kijk ik hem aan, maar ga dan toch verder met ontbijten.
Als ik mijn ontbijt op heb, sta ik op en loop naar de deuren van de grote zaal. In mijn ooghoek zie ik hoe Sirius snel de rest van zijn broodje in zijn mond propt en dan achter me aan komt. Niet veel later loopt hij naast me.
‘We moeten even praten.’
‘We moeten helemaal niks.’ Antwoord ik met de nadruk op we en blijf doorlopen.
‘Susan…’ Zegt hij zeurderig en zucht.
‘Sirius…’ Antwoord ik op dezelfde toon als hij.
Hij grijnst en schud zijn hoofd. ‘Jij bent echt kinderachtig.’
‘Pff… Moet jij nodig zeggen.’
‘Deed ik toch? Ik ben heel volwassen.’
Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Jaja…’
Hij steekt zijn tong uit en pakt dan mijn arm vast, waardoor hij zorgt dat ik stop met lopen. ‘We moeten echt even praten.’
‘Nee, Sirius. We moeten helemaal niks.’
‘Je zoende me gister!’
‘Jij zoende mij!’
‘Jij zoende terug!’
‘Niet!’
‘Wel!’
‘Niet!’
‘Oh, nee. Je viel gewoon tegen me aan?’
Ik maak een gefrustreerd geluid en draai me om, om vervolgens boos weg te lopen.
‘We moeten nog steeds praten!’ Roept Sirius me na en ik weet gewoon dat hij grijnst.


YAY!