H1. -.-

Ik ben op school. Het is allemaal heel eng, iedereen staart me na. Ik voel mijn hart in mijn keel bonzen. Waarom kijken ze naar me? Ineens hoor ik een hard geluid. Het klinkt als een alarm, maar toch anders. Niemand reageert, behalve ik. Het klinkt als… als mijn wekker. Geschrokken schiet ik overeind. Het was maar een droom, gelukkig. Ik klim uit mijn bed met moeite. Ik wil er leuk uit zien op de eerste dag, dus pak ik mijn nieuwe topje. Ik kijk naar de mascara, zal ik het doen? Het stond me de vorige keer wel heel leuk zei mijn vriendin. Ik doe het gewoon. Vol vertrouwen smeer ik een laag mascara op mijn wimpers, zo veel dat je net niet kan zien dat er iets op zit. Als mijn gezicht in orde is kam ik mijn lange licht blonde haren naar achter. Ik bekijk me zelf in de spiegel als het eindresultaat er is. Beneden eet ik een broodje, wat ik erg moeilijk vind, omdat ik ’s ochtends meestal niet veel naar binnen krijg. ‘Wat heb jij nou weer?’ hoor ik mijn grote broer lachen. ‘Wat moet je?’ vraag ik zwaar geïrriteerd. ‘Ja, die ogen van jou.’lacht hij hard op. ‘Nou, moet je je zelf eens zien, onee wacht, ik zou het toch niet doen, daar ben je te lelijk voor.’ Zeg ik zonder enige toon in mijn stem. Nadat ik dat gezegd heb loop ik naar buiten en doe ik mijn ipod aan. Het is niet heel ver fietsen, maar zonder muziek kan ik echt niet op de fiets.
Met grote ogen kijk ik naar het roosterwijzigingen bord, helemaal niks! Lekker, zo’n eerste schooldag. Zelfverzekerd voel ik me niet, maar ik doe alsof om een goede indruk te geven. Ik hoor de schoolbel en loop naar mijn lokaal, Frans, hét vak waar je mee wilt beginnen op je middelbare school. Voor de klas staat een jonge dame, vrolijk iedereen te begroeten in het Frans. Ook tegen mij zegt ze ‘bonjour’, maar ik antwoord niet. Ze moet niet de indruk krijgen dat ik vrolijk hoi ga zeggen als ik ook nog in mijn bed had kunnen liggen. Direct leest ze de indeling van de plaatsen voor, ze doet niet aan zelf kiezen, dan wordt het een grote rommel. Ik moet naast Yordi zitten, wie de hel is Yordi? Zuchtend loop ik naar het plaatsje dat wordt aangewezen. Tot mijn grote verassing zit Yordi er al, Bieber-kapsel en blond. ‘Hee’ zeg ik vrolijk. ‘Hee, ik ben blij dat ik niet naast een nerd zit’ zegt hij meteen lachend. Zachtjes lach ik mee. Hij vind mee geen nerd, was dat een compliment? De rest van de les let ik niet meer op, ik klets met Yordi over hoe het gaat en over koetjes en kalfjes.
De rest van de dag kruipt langzaam voorbij, maar er komt een einde. Zuchtend loop ik naar mijn kluisje. Een goed start, dat zeker wel. Terwijl ik droom over vandaag, voel ik iets hard tegen me aan knallen. Ik zie een buik, ik kijk langzaam omhoog en zie een enorm gespierde dikke jongen. ‘Kijk eens uit!!! Die &*#& bruggers ook!’ roept hij. Hij balt zijn vuisten en loopt op me af.