13%
Justin Drew Bieber
Ik had zojuist ander-half-uur op haar gewacht. Ja je hoorde het goed, ander-half-uur. Ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen haar alleen te laten, ik werd zo door haar aangetrokken. Het leek alsof ik elke minuut van de dag met haar moest doorbrengen, ze werkte als een soort magneet. Toen ik haar zojuist een taxi had horen bellen, was er een pijn scheut door mijn hart gegaan, misschien wat overdreven maar had ze nou echt gedacht dat ik haar niet naar huis zou brengen?
Zonder een enkel woord tegen elkaar te zeggen zaten we in de auto, ik achter het stuur, Keighley naast haar. Over haar voorhoofd parelde nog steeds zweetdruppeltjes, even kreeg ik de nijging de druppels met mijn vingertoppen weg te vegen, haar zachte huid aan te raken, mijn mond los te trekken en duizenden keren mijn verontschuldiging aanbieden. Maar dat kon niet, ze wou het niet, ze was niet van mij, en als het aan haar lag zou het ook nooit zo worden.
Geruisloos reed ik door een kleine wijk, de muziek stond zachtjes op en mijn sleutelhanger tikte regelmatig tegen het stuur aan. "Waar woon je..." Zei ik met een iets schorre stem, ik zou toch moeten weten waar ze woonde. Haar bruine ogen schoten richting mijn gezicht en doorboorde mijn ogen, ik hapte even ongemerkt naar adem en wedde snel mijn blik naar de weg. Ze nam me gevangen in haar blik, in haar 'wereld'. "Sunstreet..4.." Fluisterde ze zacht, ik keek snel en ongemerkt vanuit mijn oog hoeken naar haar gezicht. Ze keek geconcentreerd voor haar uit en het leek alsof de zweetdruppels bleven parelen over haar voorhoofd, werd ze ziek? Mijn hand stak ik uit richitng de knop van de airco, een rustig windje begon te blazen door de auto waarop er een opgelucht zuchtje, Keighley's mond verliet. Rustig draaide ik de eerste straat in. Ruw werd de stilte verbroken door mijn telefoon die als een gek tekeer ging. Ik greep naar mijn Iphone en keek naar het inkomend nummer, Ryan. Ik nam op en hield hem aan mijn oor. "Bieber speaking.." Mompele ik zacht, mijn ogen geconcentreerd op de weg, mijn hand aan het stuur. "Where are you dude!? We wachten al minstens ander half uur?" Ik zuchtte eventjes en wisselde snel van oor. "Chill, ik breng Keighley naar huis en dan kom ik jullie ophalen, bestel nog maar wat op mijn naam.." Een opgetogen 'Je bent de beste dude' kwam van de andere kant van de lijn. "I know, I'm the best, zie je over een half uur, bye!" Ik drukte hem zuchten weg en gooide hem in het bakje in de auto. Een paar nieuwsgierige ogen keken me aan. "Wat? Wie, wat wouden ze?" Zei ze nieuwsgierig. Ik liet mijn ogen even van de weg naar Keighley glijden. "Ryan, waar ik bleef.." Zei ik relaxt. Ze liet even een schaterend lachje horen en haar ogen begonnen te stralen toen ze het over Ryan had. "Hij is ook zo'n hyper háh.." Ze schudde haar hoofd en ik kneep mijn ogen even tot spleetjes. Ondertussen trapte ik op de rem en stopte mijn grote Range Rover voor een kleinschalig huisje. "O, we zijn er al!" Zei ze glimlachend, ze klikte haar gordel los. "Uhm, ja..sorry.." Floepte er uit mijn mond. Haar glimlach trok samen tot een smalle streep en haar ogen keken me fel aan. "Ik had gezegt dat ik het er niet meer over wou hebben, 3x, en nog steeds trek je opnieuw en opnieuw je mond over het verleden los, je had beter de hele weg niks kunnen zeggen.." Haar ogen stonden dit keer verdrietig toen ze over het verleden begon en teleurgesteld pakte ze haar tas op. "Bedankt.." Zei ze kortaf, ze stapte uit. "Tot morgen.." Zei ik nog, waarna ze het portier dichtgooide en richting het kleine huisje beende. Opnieuw een kans verspilt Bieber. Het had net geleken alsof we een klik hadden, we hoefden niks te zeggen en toch voelden we ons goed bij elkaar, dat wist ik gewoon, ik had het kunnen zien, merken en ik had het gevoeld. Ik was teleurgesteld over het conflict net, het had de hele autorit verpest. Maar hé, er was nog een morgen, een over morgen een over over morgen. Het zou goed komen, ik wist het zeker. En met die gedachten vervolgde ik mijn weg terug naar de Mac om mijn kleine vriendjes op te halen. Ik lachte even om die gedachten.
SPECIAAL VOOR JULLIE NOG EEN, IS DAT NIET LIEF?
REACTIE? KUDO?
Reageer (4)
Ze moet niet zo boos worden ik weet dat ze niet over het verleden wilt hebben maar Justin wou alleen sorry zegge
1 decennium geledenVerrdeerrrrr
<3
1 decennium geledengadoooooor
1 decennium geledenMooi geschreven! <33333
1 decennium geledenVerder!