{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and thirty-six.]

Ondertussen was het in het kasteel rustig.Edmund zat gek te doen met zijn zusje en natuurlijk deed Gabrielle dan mee.Bella moest lachen als ze hen bezig zag.’Lucy,ik bedoel oh Tinkerbell,weet u waar de oude spaanse zeekoe,Caspian allias Haak de stuntel zich bevind met de tikkende krokodil genoemd Susan de Goede want hij wil de slechterik opeten.Als ik haar was zou ik Vetje,het dikke slaafje van hem eten,met meer vlees maar Susan staat vast.Ik moet mijn broeder Peter Pan de eeuwig jonge helpen omdat hij aan de zeilen is blijven hangen.’Ze glimlachte en keek uit het raam.De lucht was helderblauw en de zon schitterde als duizenden diamanten en liet haar gouden stralen op Narnia vallen.”Aslan is het ons gegunst” dacht ze “ Hij zal Narnia redden van de oorlog.” Zo dachten ze er allemaal over,Aslan zou hen toch nooit in de steek laten?Maar hoe langer ze naar buiten staarde,hoe meer het tot haar doordrong dat iets fout was.Hij zag een jongen lopen,met donkerblond haar en een gemene uitdrukking op zijn gezicht had.Ze stond vliegensvlug recht en hoorde hem ruw tegen de deur kloppen.’NEEN!Niet opendoen!!’riep ze tegen Edmund maar het was al te laat.Daniël viel binnen en Edmund graaide snel zijn zwaard van de grond en begonnen te vechten.Ze waren zo snel en zo geconcentreerd aan het vechten dat niemand echt kon zien wat ze met hun zwaarden deden.Allebei konden ze er goed mee overweg en in de plaats van twee zwaarden,leken het er wel zes.Dan deed Lucy iets ongeloofelijk dappers ook doms.Ze mikte haar mes naar Daniël maar dat kon evengoed Edmund raken.Gelukkig raakte het de juiste persoon.Het raakte Daniël recht in de schouder,zijn mouw werd kapotgescheurd en het begon direct te bloeden.Hij trok het mes uit zijn vlees en liet het op de grond vallen.Daarna keek hij geschokt naar Edmund en nam de benen.’WACHT MAAR TOT DE OORLOG!’riep hij nog alvorens hij verdween.