With pleasure ~ CB - 42

Verweg hoor ik Romeo en Yu ook nog zacht naar binnen lopen en uiteindelijk in hun bed stappen. Max voel ik in mijn knieholtes liggen en ik lig nog steeds tegen Kiro aan. Al gauw neemt de stilte mij weer met zich mee in een diepe slaap.

De volgende ochtend word ik als eerste wakker en voel de pijn in mijn heupen doordat ik de hele nacht hetzelfde heb gelegen. Max ligt op het voeten einde wat mij de mogelijkheid geeft om op mijn rug te draaien en langzaam overeind te komen. Strompelend loop ik de slaapcabine uit en bekijk mijn rechterheup even. Een blauwe plek is zichtbaar. Zuchtend open in de koelkast waar ik wat jus d'orange pak en dit in een klein glaasje schudt. De mobiel van Yu ligt nog op de kleine aanrecht. Mijn vingers drukken op de rode hoorn waardoor het scherm oplicht en ook de tijd aan geeft. 'Half 10, mh.' Mompel ik terwijl ik mijn glaasje langs de mobiele zet en naar een koffiekan zoek. Eenmaal gevonden zet ik koffie, schud deze over in de kan en pak vijf kopjes. Ik plaats alles op de tafel en zoek nog even naar wat te eten, maar veel is er niet. De eerste die komt kijken is Shin. 'Ik ruik koffie.' Zegt hij en snuift even waarna hij mij weer slaperig aankijkt. 'In die kan zit koffie. En que ontbijt is er niet veel.' Zucht ik en neem plaats aan de tafel met mijn glaasje jus d'orange. Strify stapt al snel naar binnen, vrij wakker en pakt een grotere mok voor zijn koffie. 'Zo, veel cafeïne nodig, Strify?' Plaag ik hem waarop ik een zachte duw ontvang. 'Heb je goed geslapen?' Ik knik op zijn vraag. Wij kijken elkaar aan en ik zie aan zijn ogen dat hij wacht op mijn antwoord, al had ik geknikt. 'Ja, ik heb goed geslapen.' Grijns ik en strijk onopvallend over mijn heup heen.

Tegen de avond bereiken we Italië. Opgewonden om eindelijk eens een keer in Italië te zijn zit ik met mijn neus tegen de ruit aan gedrukt en bekijk alles buiten de bus. Al snel zijn we bij een hotel waar we kunnen overnachten. De bussen worden achterom geplaatst en met de bodyguards die de fans tegen houden, die op dit moment nog buiten staan en wisten dat ze hierheen kwamen, lopen de mannen, de visagisten, stylisten, iedereen die erbij hoort en ik naar naar binnen toe. Iedereen krijgt een sleutel, maar we zouden de kamers met iemand moeten delen. Wanneer de sleutel in mijn handen valt stroomt er een ijskoud gevoel door mijn lichaam en lijken de secondes ineens heel langzaam te gaan, totdat Strify's blik op die van mij valt. 'Wat is er?' Vraagt hij terwijl hij voor mij komt staan. Ik schudt mijn hoofd en glimlach. 'Welk nummer heb jij.' Vraag ik en glimlach. 'Ik heb, uhm,' Hij kijkt even op de sleutel. 'Nummer 425.' 'Ik heb 437, misschien lig ik wel om de hoek.' Lach ik en sleur Strify aan zijn hand mee wanneer iedereen al naar zijn kamer blijkt te gaan. 'Ah, doe rustig. We hebben tijd zat.' Grijnst hij en trekt mij terug zodat ik langzamer loop. Ik lag en pak Max op, die op mijn schouder klimt en zich vast probeert te houden wanneer ik in mijn rechterhand een koffer optil en met mijn linkerhand Strify alsnog mee sleur. 'Heeft Max een crisis?' 'Nee hoor, hij is gewoon gek, net als ik.' Grijns ik trots. op ons gemak bereiken we de 4e verdieping en gaan opzoek naar de kamer van Strify die al snel is gevonden. 'Hoe groot kan een hotel kamer zijn.' Breng ik verbaasd uit en meld dat ik mijn kamer ga zoeken waarop Strify oké roept aangezien hij herrie aan het maken was in de badkamer. Hoofdschuddend loop ik de rechter gang in op goed geluk en vind hier kamer 437. De sleutel haalt het slot eraf en ik duw de deur open. Max springt meteen de kamer in en ik volg hem. 'Wie is dat?' Meteen is daar dat ijskoude gevoel weer. Die stem..nooit zal ik die meer vergeten, en ik had gehoopt dat ik hem nooit meer zou hoeven te horen.