7.2

Ariane Granger
Ik werd wakker van het zonlicht dat in mijn ogen scheen. Valsspelers, als de zon gisteren nou geschenen had, had ik niet zo lopen janken. Ik voelde voor de vierde avond achtereen de armen van Justin om me heen. Maar deze keer vond ik het in plaats van vervelend.. tja ik weet niet echt hoe ik dat moet noemen. Fijn? Nouja in ieder geval veilig. Ik worstelde een beetje en draaide me om zodat ik naar Justin kon kijken. Zijn ogen waren gesloten en zijn borst ging op en neer. Ik prikte hem in zijn wang en zijn ogen gingen langzaam open. 'Wat?' kreunde hij. 'Ik prik je.' Hij grijnsde en drukt een kus op mijn wang. 'Wat?' zeg ik verbaasd. 'Ik kus je.' antwoord hij. Ik rol met mijn ogen en nestel me wat beter tegen zijn borst. Het is even stil maar dan doet hij zijn mond open. 'Ariane?' 'Ja?' Hij zucht even, 'Wat nu?' Ik kijk verbaasd naar zijn gezicht. 'Hoezo wat nu?' 'Ga je me nu weer negeren?' Ik grinnik en schud mijn hoofd. Hij grijnsd en kust me zachtjes op mijn mond. Ik sla mijn armen om hem heen en kus hem terug. Het is een lieve kus, heel simpel en heel heel lief. Er is een zachte klop op de deur en onwillig laat ik hem los. 'Ja?' roep ik braaf terwijl ik mijn knieen optrek en mijn armen erom heen sla. 'Pattie en ik gaan, ehm, even weg. Redden jullie het?' roept mijn vader door de deur heen. Ik grinnik, 'Ja hoor!' Ik laat mijn knieen weer los en Justin rolt zich boven op me en steunt met zijn handen naast mijn lichaam op het bed, zijn gezicht is twee milimeter van me af. 'Misschien moesten we dat van net maar eens even afmaken.' Ik glimlach en tik op zijn neus. 'Ik vind dat je gelijk hebt.' En druk mijn lippen weer op de zijne. Deze kus is anders, ik trek zijn gezicht dichter naar me toe en wikkel mijn vingers in zijn haar. Hij strijkt dwingend met zijn tong langs mijn lippen en ik doe die maar al te gewillig een stukje open. 'TRING!' klinkt er irritant vanaf beneden, 'TRING!' 'Godverdomme.' mompelt Justin binnensmond. Ik lach onschuldig naar hem en stap het bed uit. 'Het is gewoon niet meant to be.' Zeg ik lachend. Zijn ogen beginnen te schitteren en hij trekt me aan mijn arm het bed weer op waardoor ik boven op hem beland. 'Let me prove your wrong.'