12%
Keighley Mackenzie O'Malley
Langzaam liep ik over de stoep het gebouw binnen, Justin's teleurgestelde gezicht stond op mijn netvlies gebrand. Niet aan denken Keighley sprak ik mezelf streng toe. Ik baande me een weg naar onze gebruikelijke kleedkamer, ik drukte hem los met mijn voet. En gooide mijn tas op de grond. "Keigh!" Riep Jane, een meisje van de groep. Ik trok een gefakte glimlach, in haar had ik nu absoluut geen zin. "He Jane.." Zei ik met tegenzin. Ik nam plaats op het houten bankje en hing mijn vest op, toen wisselde ik mijn kleren om voor een makkelijk zittende trainingsbroek en een wijd shirt. Vervolgens mijn gebruikelijke dansschoenen. Ondertussen ratelde Jane tegen me, die naast me had plaats genomen. "Justin Bieber is weer terug op school hé, Ik hoop dat ik maandag naast hem zit.." Zei ze knikkend, wat vaagjes keek ik Jane aan. "Jane, je zit geen eens bij hem in de klas.." En met die woorden liet ik mijn sporttas met een klap op de grond terecht komen en liep ik de grote zaal in. Muziek schalde mijn oren binnen en een glimlach speelde om mijn lippen, muziek deed me dingen vergeten. Zo nu ook, het conflict van net met Justin, gewoon lekker vergeten.
(...)
Voor even dan, wanneer ik bezweet weer de kleedkamers besluipt me een angstig gevoel, morgen zou ik hem zowiezo weer moeten zien, en waarschijnlijk zou hij wel een gesprek met me aanknopen. Ik zuchtte en liet me verslagen op het bankje zakken, waarna ik begon met omkleden. Broek aan, shirt aan, schoenen aan, haar goed, alles in mijn sporttas pakken. Klaar, ready to go. Zuchtend gooide ik de tas over mijn schouder heen en verliet ik langzaam het complex. Hoe kwam ik thuis? Mijn hand taste al naar mijn mobiel om een taxi te bellen, het zo me een fortuin kosten om me naar huis te laten rijden, maar mijn benen weigerden nu nog om een stap te verzetten. Ik tikte het nummer in en houde mijn BB tegen mijn oor. "Ja? Hallo mag ik een taxi naar t-" Ik schrok op van een bekende stem die van achter kwam. Langzaam draaide ik me om. "Hang op Keighley, ik breng je naar huis.." Het was Justin, met openmond keek ik hem aan, had hij al die tijd gewacht? Een apart gevoel in mijn maag baande zich een weg om hoog door heel mijn buik heen, wat gebeurde er? Opeens waren zijn bruine ogen, prachtig mooi, ze leken me wel op te eten. "HALLO?" Klonk een schelle stem in mijn oor, waardoor ik uit mijn gedachten ontwaakte. "Sorry, verkeerd verbonden.." Mompelde ik zacht, snel hing ik op en borg ik mijn BB op. Justin had zijn handen in zijn hakken gestoken en stond wat verveeld met zijn hak in de aarde te trappen. Toen hij merkte dat ik had opgehangen bewoog hi zich naar mijn tas, ik volgde hem met grote ogen. Hij tilde mijn tas op en hing hem over zijn schouder, vervolgens stak hij zijn hand uit. Ik stond op het punt mijn mond los te trekken toen ik een zachte hand over mijn mond voelde. Twee paar bruine ogen waren plots dichtbij, ik kon ze bijna opeten. Ik slikte eens en keek hem even aan. "Laten we niks zeggen.." Zei hij zacht, daarna wachtte hij tot ik bevestigend had geknikt. Toen pakte hij mijn hand en vlocht hij zijn vingers door de mijne, ik kon me er tegen verzetten, maar mijn zenuwen blokerden die opdracht. Als verdoofd werd ik meegetrokken richting zijn auto, mijn ogen waren op de achterkant van zijn hoofd gericht. Die jongen deed wat met me, het leek alsof hij mentale krachten had, alsof hij de controle had over mijn gedachten, mijn doen, mijn gevoelens...
HIJ IS NIET ZO GOED DIT KEER,SORRY DAARVOOR
REACTIE?
Langzaam liep ik over de stoep het gebouw binnen, Justin's teleurgestelde gezicht stond op mijn netvlies gebrand. Niet aan denken Keighley sprak ik mezelf streng toe. Ik baande me een weg naar onze gebruikelijke kleedkamer, ik drukte hem los met mijn voet. En gooide mijn tas op de grond. "Keigh!" Riep Jane, een meisje van de groep. Ik trok een gefakte glimlach, in haar had ik nu absoluut geen zin. "He Jane.." Zei ik met tegenzin. Ik nam plaats op het houten bankje en hing mijn vest op, toen wisselde ik mijn kleren om voor een makkelijk zittende trainingsbroek en een wijd shirt. Vervolgens mijn gebruikelijke dansschoenen. Ondertussen ratelde Jane tegen me, die naast me had plaats genomen. "Justin Bieber is weer terug op school hé, Ik hoop dat ik maandag naast hem zit.." Zei ze knikkend, wat vaagjes keek ik Jane aan. "Jane, je zit geen eens bij hem in de klas.." En met die woorden liet ik mijn sporttas met een klap op de grond terecht komen en liep ik de grote zaal in. Muziek schalde mijn oren binnen en een glimlach speelde om mijn lippen, muziek deed me dingen vergeten. Zo nu ook, het conflict van net met Justin, gewoon lekker vergeten.
(...)
Voor even dan, wanneer ik bezweet weer de kleedkamers besluipt me een angstig gevoel, morgen zou ik hem zowiezo weer moeten zien, en waarschijnlijk zou hij wel een gesprek met me aanknopen. Ik zuchtte en liet me verslagen op het bankje zakken, waarna ik begon met omkleden. Broek aan, shirt aan, schoenen aan, haar goed, alles in mijn sporttas pakken. Klaar, ready to go. Zuchtend gooide ik de tas over mijn schouder heen en verliet ik langzaam het complex. Hoe kwam ik thuis? Mijn hand taste al naar mijn mobiel om een taxi te bellen, het zo me een fortuin kosten om me naar huis te laten rijden, maar mijn benen weigerden nu nog om een stap te verzetten. Ik tikte het nummer in en houde mijn BB tegen mijn oor. "Ja? Hallo mag ik een taxi naar t-" Ik schrok op van een bekende stem die van achter kwam. Langzaam draaide ik me om. "Hang op Keighley, ik breng je naar huis.." Het was Justin, met openmond keek ik hem aan, had hij al die tijd gewacht? Een apart gevoel in mijn maag baande zich een weg om hoog door heel mijn buik heen, wat gebeurde er? Opeens waren zijn bruine ogen, prachtig mooi, ze leken me wel op te eten. "HALLO?" Klonk een schelle stem in mijn oor, waardoor ik uit mijn gedachten ontwaakte. "Sorry, verkeerd verbonden.." Mompelde ik zacht, snel hing ik op en borg ik mijn BB op. Justin had zijn handen in zijn hakken gestoken en stond wat verveeld met zijn hak in de aarde te trappen. Toen hij merkte dat ik had opgehangen bewoog hi zich naar mijn tas, ik volgde hem met grote ogen. Hij tilde mijn tas op en hing hem over zijn schouder, vervolgens stak hij zijn hand uit. Ik stond op het punt mijn mond los te trekken toen ik een zachte hand over mijn mond voelde. Twee paar bruine ogen waren plots dichtbij, ik kon ze bijna opeten. Ik slikte eens en keek hem even aan. "Laten we niks zeggen.." Zei hij zacht, daarna wachtte hij tot ik bevestigend had geknikt. Toen pakte hij mijn hand en vlocht hij zijn vingers door de mijne, ik kon me er tegen verzetten, maar mijn zenuwen blokerden die opdracht. Als verdoofd werd ik meegetrokken richting zijn auto, mijn ogen waren op de achterkant van zijn hoofd gericht. Die jongen deed wat met me, het leek alsof hij mentale krachten had, alsof hij de controle had over mijn gedachten, mijn doen, mijn gevoelens...
HIJ IS NIET ZO GOED DIT KEER,SORRY DAARVOOR
REACTIE?
Reageer (3)
Awhh zo lief van Justin dat hij haar naar huis brengt
1 decennium geledenje hebt inderdaad gelijk, het is niet goed ... WANT HET IS OVERSUPERGEWELDIGFANTASTISCHMOOOOIII
<3
1 decennium geledenSnell verder
Hij is wel goed! <3
1 decennium geledenVerder!