05- Onverwacht bezoek

Gelukkig was het klaarlichte dag, zodat ik niet de hele tijd om mijn schouder zou moeten kijken om zeker te zijn dat er niet een of andere vampier achter me aan kwam. ik moest er wel voor zorgen dat ik in een of ander vervoermiddel raakte zodat mijn geur ophield. Een bus of auto was te moeilijk om te volgen, dus dat speelde in mijn voordeel. Natuurlijk had ik er niet aan gedacht om de tijden van bus of trein op te zoeken. Ik liep naar de randen van de stad, de stadspoort was open en zoals altijd was het een wirwar van auto's die zo snel mogelijk in het hart van deze aloude historische stad wilden raken. wat zou er gebeuren met het toerisme als de mensen hier ooit achterkwamen? Waarschijnlijk zouden mensen veel minder snel geneigd zijn om eens naar het warme, zonnige Italië te gaan. Ik liep nog een klein stukje snelweg, maar het werd te warm en ik kwam niet snel genoeg vooruit. Dan maar liften. Ik had geluk, al snel stopte een jonge vrouw met een knalrode cabrio voor me. 'Waar gaan we heen?' vroeg ze. 'De luchthaven, gaat u die kant uit?' Ze knikte.'Gooi je tas er maar in vanachter, en spring erbij!' zei ze opgewekt. Ze heette Sarah. Haar ex-vriend was een rasechte italiaan, maar ook een moederskindje. en omdat ze daar niet mee om kon gaan, had ze hem gedumpt en zou ze nu weer naar huis gaan. ze vertelde me dat ze ergens uit Engeland kwam, dus was ik zeker dat onze wegen op het vliegveld zouden splitsen. niet dat ik het erg gevonden zou hebben, want ze had een heel opgewekt karakter. 'En waarom vertrek jij?' vroeg ze. Haar nieuwsgierig kantje was dan weer een min puntje. 'Familie problemen, dat krijg je als je me te lang dingen wijsmaakt, dan wil ik weg en nu doe ik het ook echt. Ik wil op eigen benen staan.' zei ik. 'Waarheen?' ik haalde mijn schouders op. 'Noord Amerika, Washington,denk ik.' ze knikte en reed de parking op, terwijl ze parkeerde ging haar GSM af. ik kon afleiden dat ze eigenlijk met de auto van haar vriendje vertrokken was, en dat die daar niet blij mee was. ze vertelde hem al lachend waar ze de auto geparkeerd had. alleen vertelde ze niet dat ze niet betaalde voor de parkeerplaats en dat hij verkeerd geparkeerd stond. Nu moest ik er alleen voor gaan. mijn ticket kopen ging gemakkelijk, tot ik te horen kreeg dat ik jonger was dan 16 en dus een volwassene of een briefje moest hebben dat ik alleen het land uit mocht. daar zat ik dan, met een ticket voor een vliegtuig dat vannacht vertrok zonder dat ik het vliegtuig op mocht. perfect. ik zag het donkerder worden, het was al donker genoeg voor een vampier om buiten te komen zonder problemen. Plots zat een meisje naast me, het duurde even voor ik me realiseerde dat ik dat meisje mijn hele leven als een zus had beschouwd. 'hallo, zusje.' hoorde ik naast me. vanuit mijn ooghoeken keek ik haar aan, haar kleding leek bijna normaal. ze droeg een kort jeans rokje en een roze topje. 'in het vervolg zou ik niet meer voor roze gaan, Jane. Wat doe je hier trouwens?' ze zuchtte en schudde haar hoofd. 'Je gezelschap houden, zo te zien kan je niet mee op je vlucht, zal ik haar overtuigen?' vroeg ze poeslief.'toch maar niet, het zou toch niet helpen, de anderen laten me niet door.' ik legde mijn hoofd op haar veel te harde schouder. 'Daarom zijn wij hier, misschien had jij dit niet overwogen, maar wij wel.' zei ze. terwijl ze dat zei, kwamen ook Alec en Felix rond ons staan, en na (waarschijnlijk) een lichte aanmoediging van Jane, kwam ook Dimitri. ze hadden allemaal normale kleren aan, maar Dimitri en Alec hadden hun mantel om hun arm. Felix had een zak om zijn schouder hangen. Ik keek hen een voor een aan. 'Felix heeft een vals paspoort dat van hem een 21 jarige maakt, een neef van je.' ik zat meteen weer recht. 'Wat?' Alec keek naar de vertrek tijden, Dimitri ging verveeld naast Jane zitten, maar Felix bleef gewoon voor me staan. 'Nu overleg met ons vond Marcus het toch niet verstandig om je alleen te laten gaan, Felix kan je gezelschap houden, en je beschermen, en desnoods gebruik je hem als vervoermiddel.' zei jane lachend. 'Elisabeth, als jullie nog aan boord van dat ding willen raken, dan zou ik me maar haasten.' Op een of andere reden was het Jane gelukt om van mijn ticket af te raken en twee business plaatsen te vinden voor ons, en zorgde ervoor dat Felix en ik naar ons vliegtuig werden begeleid zodat we het zeker konden halen. Ik kreeg het gevoel dat ze toch mensen had overhaalt op haar eigen manier.