O22

Susan Ann Brooks

Zonder erbij na te denken, sla ik mijn armen om zijn hals en zoen hem terug. Pas als ik zijn handen op mijn heupen voel, besef ik wat ik aan het doen ben. Snel laat ik hem los en kijk hem geschrokken aan, hij grijnst naar me. Ik kan me niet inhouden en geef met mijn vlakke hand een klap tegen zijn wang om me vervolgens om te draaien en snel de trap op te rennen.
Ik ga niet naar de slaapzaal, maar zorg dat hij me niet meer kan zien en leun tegen de muur. Waarom deed ik dat? Ik ben niet verliefd. Niet verliefd. Hij is gewoon een arrogante… Hij wil vast weer gewoon bewijzen dat hij iedereen kan krijgen. Nou, mooi niet. Misschien moet ik gewoon een paar dagen bij hem uit de buurt blijven. Dan geeft hij het wel op toch? Ik zucht en loop naar de slaapzaal, gelukkig slaapt Lily al, anders had ik die ook nog uit moeten leggen waar ik zo laat vandaan kom.

Sirius Black

Verbaasd voel ik hoe ze haar armen om mijn nek slaat en me terug zoent. Als ik mijn handen voorzichtig op haar heupen leg, laat ze me snel los en kijkt me geschrokken aan. Ik grijns en twijfel of ik zal vragen of dat iets te maken heeft met mijn geweldige zoenkwaliteiten. Een klap in mijn gezicht is de reden dat ik dat niet doe. Ze draait zich om en rent snel de trap op, verbaasd kijk ik haar na. Ik snap echt niet waar dat nou op sloeg. Volgens mij vond ze het namelijk helemaal niet erg dat ik haar zoende. Ik wrijf even over mijn wang en loop dan naar mijn slaapzaal, waar ik de deur iets harder dichtgooi dan bedoeld.
‘Verdomme, Sirius. Kan je niet wat zachter doen?’ Zegt James, die het dichtst bij de deur ligt.
Hij probeert een boek naar mijn hoofd te gooien, maar aangezien hij nog steeds met zijn hoofd in zijn kussen ligt, smijt hij het boek richting Remus, die daarvoor nog lag te slapen.
‘Auw! Welke idioot-’ Vraagt Remus, nadat hij het lampje naast zijn bed aan heeft gedaan.
Hij zit nu rechtop in bed en wrijft met zijn ene hand over zijn hoofd en met zijn andere hand houdt hij het boek omhoog. Ik grijns en wijs naar James, die, zoals verwacht, niet veel later het boek naar zich toe gesmeten krijgt.
Dan keert Remus zich tot mij. ‘Waar kom jij zo laat vandaan?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Gewoon, uit de leerlingenkamer.’
Remus kijkt me aan en trekt zijn wenkbrauwen op, maar laat zich dan toch terugzakken op bed en doet het licht weer uit. Ik kijk even naar James, die met het boek in zijn armen ligt te slapen en kan het niet laten. Ik pak het dikste boek dat ik kan vinden en smijt het naar hem toe.
‘Aah… Waar was dat nou weer goed voor?’ Boos kijkt hij me aan.
‘Omdat je een boek naar mijn hoofd probeerde te gooien.’