Hoofdstuk 29.

Langzaam loop ik de trap op naar boven. Ik heb de testen in een tasje op de badkamer liggen. Ik haal ze uit het tasje en lees van alle drie de testen de achterkant. Ik moet over alle drie heel plassen en dan 10 minuutjes wachten. Ik kan toch niet plassen op commando. Ik haal de testjes uit de verpakking en doe wat ik moet doen om te ontdekken of ik zwanger ben of niet. Als ik klaar ben leg ik de testjes neer en loop de trap af. Samir zit ongeduldig op de bank en springt meteen op als hij mij ziet. ‘En?’ vraagt hij nieuwsgierig. ‘Over 10 minuten is de uitslag’ zeg ik zachtjes. Hij laat zich op de bank vallen en brengt zijn vinger naar zijn mond om erop te kauwen. Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand. ‘Niet jezelf opeten’ zucht ik. Samir zegt niets maar slaat zijn armen om me heen en houdt me stevig vast. ‘Ik wil zo graag nog een kindje’ mompelt hij. Ik giechel en kijk hem aan. Hij zoent me op mijn mond en ik kruip nog dichter tegen hem aan. Samen staren we naar de klok. De secondewijzer tik zo ontzettend langzaam. De seconden lijken wel minuten te duren en de minuten uren. Samir verstopt zijn gezicht in mijn haar om niet naar de klok te hoeven kijken. ‘Het is tijd’ fluister ik dan zachtjes. Samir kijkt me gespannen aan en houdt mijn hand stevig vast. ‘Moet ik alleen gaan?’ vraag ik dan zachtjes. Samir knikt langzaam met zijn hoofd op en neer. Ik kus hem op zijn voorhoofd en haal dan diep adem. Ik loop de woonkamer uit, de trap op, naar de badkamer. Ik open de traag de deur en stap de badkamer binnen. Ik durf niet te kijken dus ik knijp mijn ogen dicht. Dan bedenk ik me hoe gespannen Samir beneden zit. Als ik niet opschiet heeft hij straks zijn hele hand op opgegeten. Ik open mijn ogen en kijk naar de testen. Alle drie geven ze aan dat ik zwanger ben. Ik slaak een zacht gilletje en sla mijn hand voor mijn mond. Ik doe een gestoord dansje door de badkamer heen en gooi de testjes dan weg. Ik huppel de trap af en huppel door naar de woonkamer. Samir kijkt me aan en als hij mijn gezicht ziet krijgt hij een brede grijns op zijn gezicht. ‘Je bent zwanger’ roept hij blij uit. Ik knik en voordat ik iets kan zeggen hangt hij om mijn hals. ‘Ik ben echt zo blij’ roept hij dan. Ik laat mijn hoofd op zijn borst rusten en voel zijn handen van mijn rug naar mijn buik glijden. ‘Ik zal morgen meteen de dokter bellen voor een afspraak’ mompelt hij. Hij laat zijn handen onder mijn shirt glijden en legt ze op mijn buik. Mijn nu nog platte buik, zal straks een enorme bult worden. ‘Ik ben nog niet zo lang zwanger’ zucht ik dan zachtjes. Samir kijkt me aan en haalt zijn schouders op. Hij haalt een hand van mijn buik en legt die in mijn nek en hij trekt me dichterbij. ‘Je hebt me zojuist de gelukkigste man op aarde gemaakt’ fluistert hij heel zachtjes.