Hoofdstuk 28.

Ik sta in de keuken en ben druk bezig om iets te eten te maken voor vanavond. Samir is nog niet thuis van zijn training. Damian ligt te slapen. Hij is de hele dag wakker geweest en keek zijn oogjes uit in het grote centrum van Londen. Ik hoor de voordeur open gaan en glimlach dan. Ik weet dat Samir thuis is gekomen en ik vind het toch altijd het prettigst als hij gewoon thuis is, bij mij. Hij loopt de keuken in en slaat zijn armen om me heen en kust me in mijn nek. ‘Hoe was je dag, lieverd?’ vraagt Samir. ‘Leuk hoor, Damian en ik hebben boodschapjes gedaan. Hoe was je training?’ vraag ik terwijl ik door de pan blijf roeren terwijl Samir me nog steeds vast heeft. ‘Goed hoor’ zegt hij. Ik voel hem voorover buigen en me op mijn wang kussen. ‘Ik ga even bij Damian kijken’ zegt hij dan. Ik knik maar zeg niets. Zodra Samir de keuken uit is, zucht ik eens diep. Ik laat de lepel los en haal een hand door mijn haar. Ik weet niet hoe ik het hem moet vertellen. Ik blijf bang voor zijn reactie, ondanks dat ik er eigenlijk wel van overtuigd ben dat hij het leuk zal vinden. Hoe zeg je tegen iemand dat je misschien wel zwanger bent? Ik moet het hem vanavond sowieso zeggen. Ik ben er bijna zeker van dat er wel foto’s van zijn van dat ik zwangerschapstesten koop. Samir loopt de keuken binnen en gaat naast me staan. ‘Hij ligt echt lief te slapen’ fluistert hij. Ik draai mijn hoofd van het eten af en kijk naar Samir. Ik kus hem lichtjes op zijn mond. ‘Het is klaar’ mompel ik dan als ik in het vlees prik. ‘Ik dek de tafel’ zegt Samir snel. Hij pakt alles wat er nodig is en loopt dan naar de eetkamer. Samir is klaar met de tafel en ik breng de pan naar de tafel. We eten in stilte en Samir zijn ogen branden op mijn gezicht zo nu en dan. ‘Ik moet je iets vertellen’ zeg ik dan zachtjes. Samir kijkt me nieuwsgierig aan en ik haal diep adem. ‘Je kunt me alles zeggen, lieverd’ zegt hij terwijl hij zijn hand uitsteekt en hem op de mijne legt. ‘Ik ben misschien zwanger’ zeg ik dan zachtjes. Samir staart me met grote ogen aan en ik sla mijn ogen neer. ‘Echt?’ vraagt hij dan. Ik kijk op en knik dan langzaam. Een brede glimlach verschijnt op zijn gezicht. ‘Het is nog niet zeker, ik moet het nog testen’ mompel ik voordat hij teveel hoop krijgt en ik straks niet zwanger blijk te zijn. Samir lijkt niet naar me te luisteren. Hij staat op van de stoel en trekt mij dan van de mijne af. Hij kijkt me zo gelukkig aan. Ik heb hem volgens mij nog nooit zo gelukkig zijn kijken. Hij kust me op mijn lippen en grijnst dan breed. ‘Waar wacht je nou op?’ vraagt hij zachtjes. Ik kijk hem raar aan. ‘Ga die testen doen dan’ zegt hij terwijl hij me een zacht duwtje geeft.