~17~

*Tijdsprong naar 1950*

‘Iemand nog interesse om mee te gaan jagen?’ vroeg Emmett. Hij en Edward ging samen jagen in de bergen. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ga nou maar’ mompelde ik. Hij lachte en rende met Edward weg. ‘Eindelijk zij ze weg’ riep ik blij. Rosalie grinnikte. Ik ging naast haar zitten en keek haar aan. ‘Word je nou nooit gek van Emmett’s grappen?’ vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. Ik zuchtte. Carlisle was boven en Esmé was aan het schoonmaken, alsof dat nodig was, het was hier al stofvrij. Tanya, Kate, Irina, Carmen en Eleazar, oftewel de Denaliclan, waren ook allemaal weg. Tanya en Kate waren naar de stad toe, Irina was voor onbepaalde tijd weg op vakantie en Carmen en Eleazar waren ook ergens heen, ik weet alleen niet waar. Plotseling rook ik onbekende geuren, zo te zien Rosalie en Esmé ook. Esmé riep Carlisle en met zijn vieren liepen we naar buiten. Voor het huis stonden twee vampieren, een meisje met kort zwart haar, haar ogen waren oranje, en een jongen met honingblond haar, zijn ogen waren nog rood. Het meisje met het zwarte haar huppelde naar Carlisle. ‘Hallo, wij zijn Jasper en Alice, wij komen bij jullie wonen’ zei ze. Carlisle keek haar verbaasd aan. Hij keek naar ons, voor toestemming. Ik haalde mijn schouders op, hoe meer zielen, hoe meer vreugde. ‘Je hoeft het niet te vragen hoor, ik heb het allemaal al gezien’ lachte ze. Ik keek haar verbaasd aan. ‘Ik kan de toekomst zien en Jasper kan gevoelens manipuleren’ zei ze met een glimlach. Carlisle knikte. ‘Welkom dan maar, ik ben Carlisle, dit is..’ begon Carlisle maar hij werd onderbroken door Alice. ‘Esmé, je vrouw. Rosalie en Monifa. Er wonen hier nog twee jongens, Edward en Emmett, maar die zijn weg’ zei ze blij. Ik grinnikte zacht, wat een briljant vrolijk meisje. ‘Inderdaad’ zei Carlisle nog steeds verbaasd. Alice pakte Jasper’s hand. ‘Waar is onze kamer?’ vroeg ze vrolijk. Ik hield het niet meer vol en begon te lachen. Ze glimlachte naar me en plotseling werden haar ogen wazig. Na een paar seconden was dat voorbij. ‘Wij gaan goede vrienden worden’ zei ze blij tegen me en ze liep met Jasper naar binnen. Ik ging nog harder lachen. ‘Ik hou nu al van haar’ lachte ik. ‘Ik ga even wandelen’ riep ik toen ik uitgelachen was. Nou, wandelen eigenlijk meer teleporteren. Ik stond binnen een seconde al weer op de top van een berg in Griekenland. Nog steeds mijn lievelingsland. Mijn oude huisje stond nog steeds op diezelfde top. Ik rende naar binnen en bedekte mijn huid, even een welkoms cadeautje kopen voor Alice en Jasper. Ik rende de stad in. Mensen keken mij raar aan door mijn kleding maar ik trok me er niets van aan. Ik kwam een kraampje tegen met allemaal stofjes, en aan Alice haar kleding te zien hield ze van ontwerpen, ze had namelijk een jurkje aan waaraan je zag dat hij zelfgemaakt was. Ik nam een paar leuke motiefjes en liep toen door. Onderweg kwam ik een heel mooi gedetailleerd zwaard tegen, ik wist niets over Jasper, maar aan zijn littekens te zien kon hij goed vechten. Ik nam het mee en was meteen weer in Denali. Ik pakte me uit en liep naar de garage. Ik lachte weer toen ik dozen zag staan met Edward’s spullen erin. Alice stond ervoor. ‘Je moet weten dat hij dit niet goed gaat vinden’ lachte ik. Ze haalde haar schouders op. ‘Hij heeft het mooiste uitzicht’ ‘En dat wil ik graag houden’ hoorde ik Edward grommen. ‘Wie ben jij?’ vroeg hij, maar hij wist het natuurlijk al. ‘Alice, maar dat wist je al’ lachte ze. Handig dat toekomst zien. ‘Wil je dan mijn spullen weer terug brengen?’ vroeg Edward. Ze zuchtte maar knikte. ‘Ik help wel’ lachte ik en liet de spullen naar Edwards kamer verdwijnen. ‘Jou gave is ook handig’ zei ze blij. Ik knikte. ‘Weet ik’ lachte ik. Haar ogen werden weer wazig. ‘Ooh, Bedankt! Jasper gaat hem ook te gek vinden!’ riep ze blij. Ik schudde lachend mijn hoofd, ik had moeten weten dat zij het al wist voor ik het gaf. Ik strekte mijn hand en gaf haar de stoffen, ze was er erg blij mee aan haar reactie te zien. Ik liep naar Jasper en gaf hem het zwaard, waar hij volgens Alice erg blij mee was. Ik glimlachte, Alice en Jasper werden waarschijnlijk goede vrienden met mij.