Kies niet met je hoofd, maar met je hart

“Ik ga Fernando.” Fluisterde ik en ik drukte een kus op zijn mond. “Nee May, blijf.” Mompelde Fernando en hij trok me dicht tegen hem aan. “Sorry Fernando, ik kan niet blijven.” Zei ik en ik trok me los. “Waarom niet?” vroeg Fernando en hij keek me met een pijnlijke blik aan. “Ik eh. Ik heb wat anders te doen.” Zei ik en ik liep weg. Ik heb genoeg gehad van Fernando. Voor vandaag dan.

Ik liep over het strand heen en ging op mijn tenen door het water lopen. De kou liet me rillen, maar het deed me niks. “Ik heb je gemist.” Fluisterde die prachtige stem en zijn armen sloten om mijn middel heen. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. “Ik houd van je, Amy.” Zei Gerard en hij drukte een kus op mijn wang. “Ik houd ook van jou, Gery.” Glimlachte ik en ik sloot mijn ogen. Ik genoot van zijn aanrakingen en van zijn kriebelige kusjes. “Scheer je baardje er niet af.” Mompelde ik. “Jou wil is wet.” Fluisterde Gerard en hij draaide me om. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en drukte toen een kus op zijn tedere lippen. “Ik houd echt van je Amy.” Mompelde Gerard. Ik houd ook van jou, en van nog veel meer… “Ik ga naar huis Gery, ik ben moe.” Zuchtte ik en ik liet hem los. Gerard keek me teleurgesteld aan. “We zullen elkaar heust nog wel zien hoor.” Zei ik en ik drukte een kus op zijn kriebelende harige wang. “Ik hoop het.” Glimlachte Gerard en hij drukte een kus op mijn voorhoofd. Ik zal je heust nog wel zien, ooit.

Ik lag heerlijk op de bank uit te rusten. Het was een zware dag geweest vandaag. Ik staarde naar het plafond, niet dat daar iets interessants te zien was. Ik vraag me af waarom ik dit doe, ik ben alleen maar ongelukkig hierdoor. Ik voelde wat trillen in mijn broekzak en ik haalde mijn telefoon eruit. Rosanna, kan je naar het park komen?, x Xaav “Ugh, ook dat weer.” Mompelde ik en ik stond op. Ik pakte mijn jas en liep naar buiten. Waarom zou Xavi me willen zien? Ik versnelde mijn pas zodat ik er sneller van af zou zijn. Ik liep het park in en keek om me heen. Omdat het al redelijk donker was kon ik de gezichten moeilijk herkennen. “Xavi?” vroeg ik en ik draaide een rondje. “Aah Rose, hier ben je.” Glimlachte Xavi en hij verstrengelde onze handen. “Waar voor moest ik komen, lieverd?” vroeg ik met een glimlach. “Ik heb iets speciaals voorbereid Rosanna.” Zei Xavi en hij kreeg pretlichtjes in zijn ogen. “Nou ik ben benieuwd.” Glimlachte ik en ik kneep eventjes in zijn hand. We liepen door het park, en op zich was het best romantisch. “Oke even stil staan.” Zei Xavi en hij stopte met lopen. “Wat ga je doen?” vroeg ik verbaasd toen Xavi zijn handen over mijn ogen deed. “Loop vooruit, ik wijs je de weg wel.” Fluisterde Xavi. Na een poosje stonden we stil en Xavi haalde zijn handen van mijn ogen. “Kijk maar.” Fluisterde hij en ik opende mijn ogen. Ik stond versteld van wat ik zag. Overal ontelbare brandende kaarsjes. Een kleedje vol met rozenblaadjes en twee glazen en een wijnfles. “Xavi!” gilde ik en mijn stem sloeg over van geluk. “Vind je het niks?” vroeg Xavi zacht, teleurgesteld. “Jawel gekkie, ik houd echt van je!” Riep ik en ik sloeg mijn armen om zijn nek heen. Ik drukte een kus op zijn lippen en keek hem daarna gelukkig aan. Xavi liep langzaam naar achter en duwde me daarna op de grond. Hij lag boven op me en keek me met een glimlach aan. “Ik houd van je Rosanne, echt waar.” Glimlachte hij en hij drukte zijn lippen op die van mij. Een paar seconden later liet hij me los en keek hij me met een glimlach aan. “Ik wil iets vragen.” Zei Xavi en hij trok me omhoog. “Lieve lieve Rosanne. Wil je met me trouwen?” vroeg Xavi en weer waren die pretlichtjes in zijn ogen te vinden. Ik keek hem geschrokken aan en er ontstond een pijnlijke, een heel erg pijnlijke stilte. “Niet dus.” Zei Xavi en hij stopte het doosje met de ring weg. “Ik. Ik. Xavi het spijt me. Maar ik durf mezelf gewoon nog niet te binden, oke?” zei ik en ik drukte een kus op zijn voorhoofd. Daarna stond ik op en liet ik Xavi met zijn gebroken hart achter. Zoals wel vaker gebeurd is.

Het is nu een week geleden dat Xavi me ten huwelijk had gevraagd. Er is ondertussen nog een hoop gebeurd. Tussen mij en Xavi is alles weer zoals vanouds, gelukkig maar. Op dat moment ging de deurbel. Ik huppelde naar de deur en opende hem. Ik zag Fernando,Xavi en Gerard staan. “Hoe lang wil je hier nog mee doorgaan?” vroeg Gerard boos. Ik keek hem geschrokken aan, ik ben betrapt. Ik gooide snel de deur dicht,maar ik hoorde de pijnlijke woorden van Xavi nog. “Slet.”