Taylor dit, Taylor dat, Taylor zus, Taylor zo, alles draait om Taylor

Thuis aangekomen hang ik mijn jas aan de kapstok. “je bent precies op tijd voor het eten” zegt mijn moeder als ik de woonkamer in kom. Ik ga meteen aan tafel zitten, helaas naast Taylor. Ik schep het eten op mijn bord en neem ene hap. Natuurlijk is het weer het lievelings eten van Taylor. Taylor, Taylor, Taylor, alles draait om Taylor! “mam, weet je dat ik Bill Kaulitz op msn heb?” vraagt Taylor aan mama. Oké ik weet zeker dat ze dat zegt om mij te pesten. Bill heeft niet eens msn. ‘Bill heeft geen msn’ zeg ik voordat mama kan antwoorden. “we hebben een webcam gesprek gehad en het is zeker wel Bill!” antwoord Taylor gemeen terug. Wat zei wilt. ‘jij bent typisch dom blond’ zeg ik gemeen terug. “kuthoer” scheld ze. ‘hoe je bek man vieze slet!’ scheld ik terug. “SAAR NU OS HET GENOEG, VERDWIJNT UIT DE WOONKAMER NU!” schreeuwt mijn vader. Echt hoor, ik krijg WEER de schuld. Altijd ik, ik, ik, ik, en nog is ik! ‘WAT HEBBEN JULLIE TOCH, SINDS DIE BLONDE BARBIE POP HIER WOONT HATEN JULLIE, GEVEN JULLIE NIETS OM MIJ!! IK KRIJG ALTIJD DE SCHULD. MIJN KAMER IS VAN ME AFGNEOMEN, MIJN TV, ALLES GEWOON! IK HEB HET GEHAD MET JULLIE!’ schreeuw ik boos en loop stampvoetend het huis uit. Pff ik heb geen vrienden, en het is ijskoud buiten. Misschien kan ik nu langs Bas gaan? Nee ik wil hem niet lastig vallen. Dus ik ga hem ook niet bellen. Ik loop weer richting het park en als ik daar ben aangekomen ga ik gelijk op het bankje zitten waar ik vanmiddag ook zat. Op mijn horloge staat dat het al 7 uur in de avond is. Langzaam vallen de tranen uit mijn ogen. Waar heb ik dit aan verdient? Zien mijn ouders dan niet dat ze me pijn doen. Volgens mij houden ze niet meer van me. Alles draait nu om Taylor. Ik kan beter mijn spullen pakken en dan weglopen van huis. Zelfs dat zullen ze niet erg vinden. Ze hebben een nieuwe dochter. Dan gaat mijn mobiel af. Onbekend nummer, zal die Bas wel zijn denk ik. Ik veeg gauw mijn tranen weg en neem op. ‘met Saar’ probeer ik normaal te zeggen. “hey met mij Bas, Alles goed?” ’ja hoor, met jou?’ “ook goed, heb je zin om nu af te spreken?” ‘ja is goed, kan ik naar jou komen?’ “nee liever niet, kan ik niet na jou komen ?” ‘nee, het gaat thuis niet zo goed eerlijk gezegd’ “oh oke uhmm kom dan maar naar mij, dit is me adres ******” ‘dankje, ben er binnen 10 minuutjes’ “is goed, doeidoei” ‘doei’ zeg ik en hang op. Ik zet gelijk zijn nummer in mijn mobiel en doe die daarna terug in mijn broekzak. Die stem komt me al een tijdje voor, maar ik kan het niet voor me halen waarvan ik die stem ken. Na ongeveer 10 minuutjes lopen kom ik bij het huis van Bas aan. Ik loop zijn tuin in en bel aan. Na wat gerommel word de deur open gedaan. “hey Saar” ‘Bill Kaulitz?’