19. Why is he mad at me?

Blaise en Draco waren net binnen gekomen. 'Wat doen Potter en die Bloedverraders hier?' Zei Draco geïrriteerd. 'Je zou dat niet meer zeggen, in ieder geval niet meer waar ik bij zou zijn. Weet je nog?' Hij keek me pissig aan. 'Ja oké.' Ze rolde met haar ogen. 'Waar gaan jullie heen? Jullie zijn er nog geen minuut.' Ze draaiden zich weer om, 'We komen later wel weer terug.' Zei Blaise. 'Nee! Blijf nou! Wat is nou zo erg aan hier blijven terwijl hun er ook zijn?' 'Alles,' Mompelde Blaise. 'Ach stel je niet zo aan jongens, zo erg is het ook weer niet.' Zuchtend kwamen ze weer terug. 'Happy?' Vroeg Blaise. Olette knikte tevreden. 'Gaat het weer wat beter?' Vroeg Draco, en iedereen -Behalve Olette en Blaise- keek hem verbaasd aan. Olette knikte, 'Ik mag nog niet weg, maar ik vind dat ik hier niet meer hoef te blijven om eerlijk te zijn.' Fred grijnsde. 'Dat kan komen door al die wonden en het feit dat je zowat niet op je benen kan staan.' 'Ik kan er wel op staan!' 'Ja, maar een seconde. Je mag meteen weg uit de ziekenzaal!' Juichte George grinnikend. Olette pakte haar kussen en gooide die naar George. 'Niet zo bijdehand jij.' Zei ze lachend. 'Je kunt tenminste lachen, dat is iets positiefs.' Zei Ginny. Hermelien verscheen weer. 'Hey Olette, ik heb dat beeldje in onze kamer gezet. Waarom was je nou zo bang voor dat ding?' Blaise keek haar verbaasd aan, maar Draco niet. 'Dat leggen wij je zo wel uit.' zei Harry. 'Ja, sorry Olette. We moeten weg.' Zei Fred, 'Ik zou willen dat ze wat rustiger aan met al dat huiswerk deden.' Mompelde Ron. Olette grinnikte, 'Ik zou willen dat ik huiswerk kon vervloeken, en zo verbannen van deze school.' Fred en George keken elkaar aan. 'Goed gedaan Olette, je hebt hun op een idee gebracht.' Zei Ginny lachend. 'Jullie weten toch wel dat als jullie ook maar iets uithalen dat ik jullie tegen hou, toch?' Vroeg Hermelien fronsend. 'Jongetjes wees lief en haal niets uit wat Hermelien niet goed vindt.' Zegt Olette zoet. 'Voor jou altijd.' Zei George grijnzend. 'Nee, maar serieus, niet doen.' Ze knikten maar je kon zien dat Fred zijn vingers kruiste, maar George deed dat niet. Hermelien keek tevreden. 'Dan gaan we maar hé? Doei Olette!' Zei Hermelien. 'Doei!' Zei ze. De rest nam ook afscheid en ze vertrokken. 'Zie? Zo erg was het ook weer niet.' Zei Olette. 'Wat zeg je nou?! Het was een hel! Een hel!' Zegt -Scheeuwt nog met niet- Blaise. Ze schiet in de lach. 'Ik hoor me eigenlijk ontzettend aan te stellen, maar in plaats van dat ik dat doe doe jij dat.' Ze kwamen weer wat dichterbij. 'Hoe kun jij met die mensen omgaan?' Vroeg Draco, en hij kreeg een boze blik toegeworpen. 'Luister, jij kunt mijn vrienden niet kiezen. Ik mag ze toevallig dus doe alsjeblieft niet zo vervelend.' Hij snoof 'Waarom zit je nog in Zwadderich als je met onze vijanden omgaat?' Olette kromp een beetje. Draco deed nooit zo vel tegen haar, ze waren beste vrienden. Ze was nog beter bevriend met hem dan met Blaise! 'Je hebt gelijk, waarom zit in nog ik Zwadderich? Maar je weet best dat ik daar niks aan kan veranderen.' Ze probeerde rustig te reageren want ze heeft nooit ruzie met haar vrienden gehad. 'Je probeert het niet eens.' Snauwde hij. 'Draco, zo is het wel genoeg.' Zei Blaise. 'Wat heb jij opeens? Eerst vraag je aan haar of alles goed gaat en dan zoek je opeens ruzie.' Draco snoof, 'Ik ben weg hier.' Hij draaide zich om en liep de ziekenzaal uit. Olette zat er maar versteend, wat had ze nou verkeerd gedaan? Ze had vrienden, en dat had ze nooit gehad. 'Waarom is hij zo boos op me?' Blaise hield zijn schouders op. 'Geen idee, maar ik begrijp er niks van. Dat jij bevriend bent met hun is jouw keuze, niet die van hem. Ik heb er ook moeite mee maar ik probeer ermee te leren leven.' Ze knikte. 'Blaise, heb ik nu ruzie met hem?' Hij keek haar verbaasd aan. 'Ik hoop van niet voor je want hij kan heel erg vervelend doen als hij ruzie heeft met iemand. Hoezo?' Ze schudde haar hoofd. 'Ik vroeg me het gewoon af.' Hij knikte. 'Ik ga zo weer, het wordt laat.' Ze knikte.