29°

Summer keek verbaasd naar het grote huis. ‘Woon je hier?’ vroeg ze. Ik knikte. Ik opende de deur en liep naar binnen. Ze keek met grote ogen het huis rond. Esmé stond in een tel voor me en keek me verbaasd aan. ‘Dit is Summer’ zei ik. Ze knikte. Summer keek haar aan met een bang gezicht, ze hield niet van vreemde mensen. ‘Summer, dit is Esmé, ze is erg lief, net zoals de rest, ze doen je niets hoor lieverd’ stelde ik haar gerust. Er kwam een glimlach op haar gezicht. ‘Esmé, Summer blijft hier voor een bepaalde tijd, Beer heeft haar mishandeld, ik weet dat het gevaarlijk is, ik heb het al met Carlisle besproken’ zei ik. Ze knikte. ‘Ik moet nog even iets doen, ik ben zo terug’ zei ik tegen Esmé en gaf Summer aan haar. Esmé is erg moederlijk, dus is Summer bij haar in goede handen. Ik weet dat de Cullens haar niets zouden doen, maar Summer voelt net mijn eigen dochter, en daarom gedraag ik me ook zo moederlijk over haar. Ik liep naar mijn auto en reed naar Beer’s huis. Ik hoorde hem woedend het huis overhoop halen toen ik aan kwam rijden. Hij had sinds ik weg was weer last van zijn woedeaanvallen. Ik stapte uit en klopte op de deur. Woedend trok hij de deur open. Hij was niet alleen woedend, maar ook verdrietig, de tranen liepen over zijn wangen. ‘Beer, kalmeer’ zei ik. Hij haalde rustig in. ‘Wat doe je hier?’ vroeg hij rustiger. ‘Ik kom zeggen dat ik Summer heb’ zei ik. Hij baalde zijn vuisten. ‘Waarom?’ vroeg hij bozer. ‘Misschien omdat ze vol blauwe plekken zit en omdat haar voet gebroken is’ zei ik nog steeds rustig. Hij werd kwaad en wou me slaan, maar ik hield zijn vuist tegen. ‘Je gaat toch niet zeggen dat je boos op mij bent omdat jij haar mishandeld!’ schreeuwde ik. De tranen rolde over zijn wangen en hij zakte door zijn knieën. ‘Ik wou haar niet slaan, maar het ging weer fout op school en ik moest me afreageren’ snikte hij. Zijn aanval was gelukkig over. ‘Beer, hier ben je niet verdrietig over, dat was waarschijnlijk gebeurd toen ik net weg was, wat is er gebeurd’ vroeg ik. Hij keek op. ‘Ik werd der net gebeld’ begon hij. ‘Door je moeder?’ vroeg ik snel. Hij schudde zijn hoofd en keek nog verdrietiger. ‘Door het ziekenhuis, mam heeft een auto ongeluk gehad..’ zei hij snikkend ‘en heeft het niet overleefd’ eindigde hij zijn zin. Ik schrok. Ik knielde naast hem en omhelsde hem. Na een uurtje was hij rustiger geworden. Ik zuchtte. ‘Beer, zoek een goedkope woning en richt je op je school, ik neem Summer wel’ besloot ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik laat Summer niet alleen’ zei hij. ‘Beer, je bent bijna achttien, ga op jezelf, ik zorg voor Summer, ik kom zo vaak langs als je wilt’ zei ik. Hij zuchtte en knikte. ‘Ik trek in bij een vriend tot ik iets vind’ zei hij. Ik knikte, omhelsde hem en liep terug naar mijn auto. Het was tenminste weer goed tussen Beer en mij, maar ik laat Summer niet meer naar hem toe gaan zonder mij. Ik reed mijn auto in de garage waar Alice mij op stond te wachten.