Vier woordjes van geluk

Een week later ontving ik een brief, een brief die Lucy meebracht.
En Lucy was naar Scorpius geweest…
Ik kon mijn zenuwachtigheid niet heel lang verbergen en keek geërgerd toe hoe James lusteloos in zijn eten prikte.
‘Eet door James’ Snauwde ik toen hij een gezichtje in zijn appelmoes tekende.
James keek me diep beledigd aan en propte zijn overige drie aardappelen allemaal tegelijk in zijn mond. Ginny keek hem boos aan maar moest toen haar blik afwenden omdat het tafereel wel heel onsmakelijk was. Terwijl James smakte en iedereen wegkeek staarde ik naar het rolletje perkament dat Lucy bij zich had. Wat zou er in staan?
Ik wipte ongeduldig met mijn voeten en probeerde James veelbetekenende moordlustige blikken te zenden. Die merkte die blikken op en stampte met zijn mes zijn sperziebonen fijn.
‘James’ Zei Harry die de hele maaltijd uitzonderlijk stil was geweest.
‘Eet nou eens door’.
‘Ja pap’ Zuchtte James.
Albus staarde ook naar Lucy en bedacht zich dat dat de uil was die ik naar Scorpius had gestuurd.
‘Zeg Roos’ Begon Albus onschuldig, ik veerde meteen overeind ‘Is dat niet het antwoord van die belangrijke brief’?
Ik keek hem dankbaar aan.
‘Wewke bjies’? Vroeg James met zijn mond vol.
‘Dat is walgelijk James’ Verkondigde Ginny en daarna vroeg ze aan mij ‘Welke brief’?
‘Ik had een brief gestuurd aan Ryan’ Verzon ik snel.
Rianna alias Ryan was mijn vriendin op Zweinstein.
Ginny knikte begrijpend, keek even naar James die zijn glas had beetgepakt en gefascineerd naar de vloeistof staarde.
‘Ga dan maar gauw het antwoord lezen’.
Albus knipoogde en heel even was ik er zeker van dat niemand op de wereld liever was dan mijn Al. Ik deed mijn best om niet naar Lucy te rennen en de brief van haar pootje af te rukken, het lukte wel aardig volgens mij.
Mijn handen trilden wel toen ik de brief losmaakte, hij was niet heel zwaar dus zijn antwoord kon nooit heel lang zijn. Ik scheurde vol ongeduld de zegel los en haalde de brief uit het perkament.
Ik vouwde hem open en begon te lezen.