{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and thirty-five.]

s’ Morgens moesten ze dan weer vroeg opstaan.Ze namen afscheid van Lucy,Gabrielle,Bella en Edmund,sloegen mantels om zich heen zodat niemand hen herkende en vertrokken.Ze reden naast het bos,zo wilden ze vermijden dat ze geen vampier tegenkwamen en heel soms liep een dryade mee tot zij of hij te ver van zijn of haar boom was en gedwongen was terug te gaan.Eenmaal in Valenta zoeken ze naar het huis van de Musso’s want natuurlijk had Caspian het adres gekregen.Maar dan gebeurd er iets raars.Selena draaide zich om en zag iemand wandelen.Donkerbruin haar en grijsblauwe ogen.Dat kon niemand anders zijn dan haar vader.Maar hij was gewoon,gewoon aan het wandelen net als een gewone inwoner.Hij leek zelfs sip en kwaad.Ze kreeg echt zin om naar hem toe te lopen om te laten zien dat ze hem nog niet vergeten was en zelfs zeggen,na alles wat er gebeurd was,dat hij altijd haar papa bleef en van hem hield.Maar ze onderdrukte haar zin,hoe sterk die ook was en draaide zich om.Daar schrok ze zich een hoedje.Jake,Jake Gold stond voor haar in soldatenoutfit,met een glimlach die ze maar goed kende.Ze was bang dat hij haar zou herkennen met die mantel,en hoopte van niet.’Hoi,’zei hij grijnzend,’Je lijkt op iemand die ik ken.’’O,’zei ze en probeerde haar stem anders te laten klinken,’Hoi.’’Woon je in Andalusia?’wilde Jake weten.’Niet echt,’zei Selena met een hoog stemmetje van angst.’Je moet niet verlegen zijn,’zei Jake,’Waar dan?Calormen,Archenland,Ettinsmoor?’’Ik,ehm,’Selena keek smekend naar de anderen maar dat had Jake door.’Oh,is dat je familie?”vroeg hij.Selena voelde dat als de anderen niet ingrepen,alles van het begin begon..