Hoofdstuk 3

Ik was meestal ook erg bang van mijn vader, Dat ben ik nu eigenlijk nu nog steeds. mijn angst voor mijn vader kwam pas echt naar boven toen ik een jaar of 10 was. Toen ik de badkamer in liep om even naar de wc te gaan zag ik een gat in onze douchewand zitten. Ik was nog jong en dacht er niet bij na dat iemand boos op me kon worden als ik mijn vinger in het gat stak. Dus ik ging spelen met mijn vinger in dat gat en had er geen ergen in dat mijn vader de badkamer binnen kwam. Hij werd woest toen hij zag wat ik aan het doen was! Hij dreef mij een hoek in waar de verwarming aan hing, en begon te schoppen op de hoogte van mijn hoofd. Hij schreeuwde ook van alles maar ik kon het niet verstaan, het spuug kwam van woede uit zijn mond. Ik stond verstijft van angst in het hoekje en dook af en toe weg om dat ik geen zin had om een voetafdruk op mijn hoofd te hebben. Toen hij weg was ik weet niet meer waar heen ging ik huilend bij mijn moeder zitten die zich natuurlijk afvroeg wat er aan de hand was. ik legde met haperen en stoten uit wat er gebeurt was. Ze schrok zich kapot, maar ik wist diep van binnen dat ze er niet veel van kon zeggen mama was ook bang mijn vader vooral als hij gedronken had. en met drinken bedoel ik niet 2 biertjes nee meerdere biertjes met regelmatig wat wijn erbij als het bier op was. Naar mate ik ouder werd voelde ik de spanning tussen mijn vader en de rest steeds groter worden. Ik merkte ook dat mama steeds minder van mijn vader begon te houden, ik begrijp het heel goed want hij heeft vreselijke dingen gedaan en dat doet hij nu nog steeds. Mijn moeder probeerde verschillende gespreken met mijn vader te voeren maar dat liep altijd uit op een schreeuw en scheld partij. mijn vader kleinerde mijn moeder schreeuwde tegen haar en schold haar uit. meestal als zo'n gesprek was lag ik al op bed en trok het kussen stevig tegen mijn oren aan. Na een van die gesprekken hoorde ik een luidruchtig gehuil en gejammer van benden komen. Ik wachte om te kijken of er iemand anders naar benden kwam maar nee. Dus ik stapte uit mijn warme hol en ging de trap af om de koele kamer binnen te gaan. mijn honden sem en luna sprongen vrolijk tegen mijn buik aan. Ik zag mijn vader ingekrompen en kwetsbaar op de bank liggen huilen. Ik wist wel beter hij zag er ontschudlig uit maar er moest wel iets gebeurt zijn anders doet hij zo niet en ik wist ook zeker dat hij het er zelf naar gemaakt heeft. Ik besloot naar hem toe te gaan en aaide even over zijn stekel haar om te laten weten dat ik er was. Het enige wat hij deed was huilen en huilen. Ik vroeg wat er was maar het enige wat uit zijn keel kwam was 'Je moeder, je moeder.' Ik begreep er niks van en liep naar de keuken om een glas water voor hem te pakken. ik kreeg de schrik van mijn leven.