O2O

Susan Ann Brooks

Ik kijk Sirius nog even woedend aan en loop dan weg. Na een tijdje gelopen te hebben ga ik zuchtend in de vensterbank zitten. Ik had ook niet zo moeten reageren. Hij probeerde me alleen maar te helpen. Op zijn eigen domme Zwarts-manier, maar alsnog. Ik kijk even terug naar de gang waar ik net uitliep. Als ik een blik op mijn horloge werp, zie ik dat het al laat is. Ik moet maar eens teruggaan naar de leerlingenkamer, anders krijg ik straks punten aftrek omdat ik te laat nog op de gang ben.
Als ik in de leerlingenkamer kom, plof ik meteen op een stoel en staar naar het haardvuur. Dit onspant me altijd en ik hoef dan even nergens aan te denken.

Ik ben blijkbaar verder weggezakt dan ik dacht, want ineens schrik ik wakker. De leerlingenkamer is donker en het vuur is al uit.
‘Sorry, ik wilde je niet wakker maken.’
Ik schrik en spring op uit mijn stoel. ‘Lumos.’
Ik wijs mijn toverstok op de schaduw die naast mijn stoel staat. ‘Sirius?’
‘Helemaal.’ Grijnst hij.
‘Wat doe jij hier?’ Ik gaap even.
‘Nou, dit is de leerlingenkamer van Griffoendor… Ik zit in deze afdeling… Zo raar is het toch niet?’ Hij kijkt me geamuseerd aan.
‘Ik bedoelde zo laat.’
‘Oh, nou ik kwam net terug.’ Hij haalt zijn schouders op.
‘Waar kom jij zo laat vandaan?’ Ik trek mijn wenkbrauwen op.
Hij grijnst weer. ‘Waarom wil je dat zo graag weten?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Weet ik niet. Het kan me eigenlijk niks schelen. Ik ga slapen.’
Ik draai om en loop richting de trap naar de slaapzaal, maar hij pakt mijn arm vast. Als ik me omdraai, staat hij dichterbij dan verwacht. Ik kijk omhoog naar zijn gezicht, hij ruikt heel lekker. Wacht. Hij ruikt heel lekker? Waarom denk ik zulke dingen. Ik zet een stap naar achter.
‘Wat is er?’
‘Wat ik je vanmiddag dus eigenlijk wou vragen… Is ehm.. Wil je met mij naar het bal?’
Hij kijkt me heel schattig, maar toch zelfverzekerd, aan en pakt mijn hand. Ik staar er even naar.

Naar het bal? Met Zwárts?