Deel 7

Er klonk opnieuw gefluit. In een klap kwam ik weer terug in de realiteit. En die was dat ik vastzat met mijn manen en dat ik geen kant op kon. Ik probeerde er vanuit mijn ooghoeken achter te komen waar die fluit vandaan kwam.
‘Laat die mustang gaan!’ Riep een hogere, minder zware stem door het bos.
‘Zien jullie niet dat hij pijn heeft! Het enige waar jullie aan kunnen denken is geld!’ Dreunde het door het bos.

Al kon ik er geen woord van verstaan, ik had toch wel in de gaten dat het over mij ging.
‘En nu wegwezen!’ Schreeuwde de hoge stem.
‘Als jij je nu eens bezighoud met die zielige ranch van jullie en eens heel gauw maakt dat je wegkomt.’ Hoorde ik komen van de dingen die dichter bij mij waren.
Ik probeerde mijn hoofd te keren naar de plek waar het andere geluid vandaan leek te komen, maar daarin werd ik beperkt doordat ik vastzat.

‘Ik heb geen zin in die grapjes van jullie, dit is jullie laatste waarschuwing!’ Schreeuwde de hoge stem weer.
Vlak nadat dat geluid geklonken had, galmde er een harde knal door het bos. Het was veel precies hetzelfde als wat ik eerder die middag had gehoord. Opnieuw vlogen er weer vogels die in de bomen hadden gezeten alle kanten uit. Even voelde ik weer die verlammende angst. Maar deze werd direct daarna overstelpt door mijn vlucht-instinct.
‘Weg!, Ik moet hier weg!’ Dreunde er door mijn hoofd heen.

Ik verzamelde een moment al mijn kracht en probeerde daarna in een keer overeind te springen.
Na mijn krachtsuitspatting stond ik weliswaar, maar de pluk die in een van de stekeltjes gedraaid was, was ronduit gezegd te groot geweest. Nu stond ik naast de sliert met mijn hoofd gekanteld, op drie benen heen en weer te draaien. In de hoop dat ik los zou geraken.

‘Ho dame, rustig maar. We gaan al.’ Klonk er vlak naast mij.
Ik hoorde dat de wezens naast mij zich langzaam terugtrokken. Even hoorde ik dat ze paarden rustig weg stapten maar even later hoorde ik ze overgaan in een snelle galop.

Daar stond ik dan, midden in een bos dat ik niet kende. Vast aan een soort sliert waaruit ik niet zelf los kon komen. Ook was er hier in mijn omgeving nog iets wat ik niet kon zien, en waarvan ik verwachtte dat het precies hetzelfde doel had als die dingen die net weggegaan waren. Mij pakken...