# 6

6.

Toen ze aangekomen waren op school zette David zijn scooter op slot en wachtte Sara naast hem, “David en beloof me dat je tot het eind van de schooldag in de lessen blijft” mompelde ze, terwijl ze tegen een steentje aanschopte.

“Jaaaaahaaaa beloof ik je.” Zei David met een lach.

“Ik hou je eraan, jij… jij flikker.” Zei Sara terwijl ze hem een klap op zijn schouder gaf en richting haar vriendinnen liep. David pakte ook zijn spullen en liep naar zijn vrienden groep, de jongens stonden al op hem te wachten.

“Waar zijn Nacio en Che?” vroeg David.

“Drinken pakken bij de supermarkt. Maar Guaje waar bleef je man?”

David stond met zijn handen in zijn zakken en haalde zijn schouders op “Hoe bedoel je?” vroeg hij.

“Normaal ben je hier als eerst” zei Armando.

“Ja we werden best ongerust” vulde Andres aan.

“Nou hoeft niet hoor, met mijn gebeurt niks” zei David met een glimlach, terwijl hij snel nog een sigaret opstook voor de bel ging. In de verte kwamen de twee andere jongens van hun groepje aangelopen met blikjes Monster Energy voor hun allemaal. David zag hoe Che een blikje van Nacio nam en het in zijn Nike rugtasje deed. Nacio gaf David een blikje, en David glimlachte “Dankje”.

“Geen probleem hoor” zei Nacio, terwijl hij Andres en Armando ook een blikje aangaf. Het overgebleven blikje deed hij terug in zijn Adidas tas. Toen de bel ging hadden de jongens geen haast, en rookte eerst nog op hun gemak hun sigaretten op, toen ze klaarwaren liepen de jongens naar binnen. De deur was al dicht toen ze boven aankwamen en Armando, die het grootst was, hij was zo’n 1.82, deed de deur los en liep op zijn gemak naar binnen. Daarna ging het op lengte volgorde, en na Armando kwam Nacio gevolgd door Andres, David en als laatste Che. De docent keek hun boos aan maar de groep liep al voor hij wat kon zeggen naar de vrije tafels achterin de klas. David ging achterin de hoek achter Sara zitten en schoof zijn tafeltje wat naar voren terwijl hij zijn boeken op tafel legde en een pen uit zijn tas nam. Hij trok plagend zachtjes aan Sara’s haren die in een staart gebonden waren. Sara giechelde en keek over haar schouder. Ze zag hoe Nacio hem een reep chocola doorschoof en hoe David hem aanpakte. Hij maakte hem zachtjes open en brak een stuk af en gaf die aan Sara, Sara schudde nee maar David drong aan en Sara pakte hem aan en at hem, net zoals David en zijn groupie, stiekem op.

De docent merkte dat er gegeten werd en hij legde zijn krijtje neer en draaide zich om, waarbij hij de jongens op hun gemak zag hangen in hun stoel, gooien met papiertjes en het eten van chocolade. “Hoe vaak moet ik jullie nog zeggen dat er in mijn les niet gegeten wordt?” vroeg de docent.

“Hoe vaak moeten wij jou nog zeggen dat je niet les kan geven?” zei Che ongeïnteresseerd terug. Che had zijn zin nog niet afgemaakt of David schoot al hard in de lach.

“VILLA!” brulde de man.

David begon hier alleen harder door te lachen en Sara draaide om en gaf hem een tik met haar schrift op zijn arm.

“GONZALEZ! Laat je niet meeslepen door hun kinderachtige gedrag en draai je om nu meteen!!” riep de man weer.

David stopte met lachen en keek hem kwaad aan, niemand bepaalde wat zijn beste vriendin wel moest en niet moest doen “En wie ben jij? Haar moeder?”

“Onmogelijk! Sara is een knappe meid zo’n lelijke kerel kan gewoon geen familie zijn” zei Andres terwijl hij met een vies gezicht zijn hoofd schudde. Armando gaf hem een high-five en Nacio gaf Che een knipoog. Dit ging leuk worden.

“Nog één beledigend woord en jullie vliegen er, alweer, met z’n 5e uit. Horen jullie mij?” vroeg de docent.

“Nee kunt u het nog een keer herhalen?” vroeg David, met een smirk op zijn gezicht.

“Eruit. Nu.” Zei de man, terwijl hij naar de deur wees. David begon tevreden te glimlachen en stond op om zijn spullen in te pakken. Sara keek hem hoofdschuddend aan.

“Ik haal je op, 2 uur ben je uit toch?” vroeg David.

“Je had het beloofd… Ja 2 uur waren we uit. En voor straf ben jij er kwart voor 2.” Zei ze, terwijl ze hem aankeek.

“Kwart voor 2, beloof ik je.” Zuchtte David.

“Ja jij beloofd wel meer de laatste tijd.” Zei Sara, terwijl ze zich omdraaide en weer naar het bord keek.

“David, wacht buiten man we willen ook mee.” Zei Armando.

“Ga maar, nú met z’n 5e. Wégwezen!!” riep de kerel weer.

Het groepje stond op en haastte zich lachend naar buiten.