33th.

Justin Drew Bieber.

Voor de zoveelste keer zit ik hier, met een leeg blad voor mijn neus. Ergens had ik de hoop op een brief terug allang opgegeven, maar ik kon niet stoppen. Mijn gevoelens beschrijven ging zo veel beter op papier, en ergens was het maar goed dat ze het niet las. Ze zou bijna bang worden van de liefde die ik voor haar voelde. Niemand begreep me hier op de tour. Mam vond dat het aanstellen was, Scooter dacht dat het wel over zou waaien, Kenny lachte er om en zij dat het tienerliefde was en tot slot Ryan en Chaz hadden hetzelfde idee, namelijk dat ik het alleen maar voor de seks zou doen. Het maakte me misschien niet zo veel uit wat ze er van vonden, maar het deed wel pijn, dat ze het meisje waar ik echt van hield niet accepteerden.
‘Justin kom je kamer eens uit, je zit daar nu al ruim drie uur, en je hebt nog steeds niet ontbeten!’, roept mam achter de deur vandaan en klopt een paar keer hard er tegenaan. ‘Nee mam!’, roep ik gefrustreerd terug en kijk naar het lege blad voor me. Ik moest en zal haar bij me krijgen, ze moest hier heen komen. Ze moest bij me zijn, ze moest van mij zijn, mijn vriendin. ‘Ryan en Chaz gaan zometeen alweer weg, wil je geen afscheid van ze nemen soms?’, vraagt mam kwaad en laat de klink van de deur los zodat hij weer normaal komt te staan. ‘Ja, straks’, mompel ik geconcentreerd op mijn witte blad voor mijn neus. ‘Justin! Laat je niet gek maken door een meisje! Je hele tour gaat naar de klote! Zie dat dan!’, schreeuwt mam boos uit en geeft een harde klap tegen de deur aan. ‘Dat maakt me niks uit! Dan kan ik tenminste naar huis toe!’, schreeuw ik kwaad terug en draai mijn hoofd richting de deur.
‘Je zegt nooit meer zoiets hoor je me?! Ik heb zoveel voor je opgegeven om hier met je te kunnen zijn, en nu wil meneer ineens opgeven?!’, schreeuwt ze harder dan hiervoor. Boos sta ik op, waardoor mijn stoel met een klap achterover valt. Stampend loop ik naar de deur toe, en open deze, waarna ik mam gebroken tegen de muur aan zie hangen. ‘Mam, i’m sorry’. ‘We should go home, dit gaat niet langer zo’, mompelt mam zacht en slaat haar armen om mijn lichaam heen. ‘Nee mam, ik moet haar vergeten, door haar gaat nu alles mis, en dat is mijn fout’, mompel ik zacht tegen haar schouder aan en kijk voor me uit. Ryan en Chaz staan op een afstandje toe te kijken. Een beetje ongemakkelijk lopen ze weg en zijn mam en ik alleen in de bus. ‘Ik ga de jongens maar eens gedag zeggen’, mompel ik zacht en laat haar los. Ze glimlach kort en schenkt me een glimlach, waarna ze me erlangs laat zodat ik naar buiten kan lopen. ‘Hey guys’, grijns ik en geef ze beiden een handshake en kijk ze even kort aan. ‘Sorry dat ik me als een klootzak heb gedragen’, mompel ik beschaamd en kijk langs hun gezichten naar een saai grasveld. ‘Wij hadden moeten weten dat ze veel voor je betekende, die Hailey’. Ik schud mijn hoofd.
‘Dat is over, ik moet me er overheen zetten, ze wil me niet, dus moet dat ook maar eens wederzijds gaan worden ben ik bang’. ‘Justin, de liefde spat van je af! Serieus, er zijn geen 10 seconden dat je niet aan haar denkt’, zegt Ryan serieus en zie in mijn ooghoek Chaz instemmend knikken. ‘Fijn voor jullie vertrouwen’, mompel ik sarcastisch en wil me omdraaien. ‘Justin! Kom op, je weet best wat we bedoelen! Je moet achter haar aan man’. Ik haal onverschillig mijn schouders op. ‘Wij moeten gaan, naar het vliegtuig, houd ons op de hoogte, oke?’. Ik knik wat twijfelend, en neem dan van beide afscheid. Nog even zwaai ik ze na in hun taxi, en loop dan naar binnen toe waar ik me op mijn bed laat vallen. Hoe ging ik er ooit voor zorgen dat Hailey me een kans gaf?
---
pour tooooooi <3 jullie zijn geweldig misschien reacties?