49. Searching for solutions

We zijn al weer een tijd binnen. Valerie zit op een stoel naast de keukentafel. Met haar handen, vast aan de stoel, achter haar rug. Damon zit op de bank en staart naar het haardvuur. Af en toe kijkt hij op naar Alex, alsof hij hem nog steeds als een bedreiging ziet. Alex en ik staan niet ver van Valerie af.
Alex staat achter me en leunt met zijn kin op mijn schouder. Hij heeft zijn armen om mijn middel geslagen en houdt me dicht tegen hem aan.
Ook hij werpt af en toe nog waarschuwende blikken naar Damon. De spanning is nog duidelijk te merken, al staan ze allebei aan dezelfde kant. Mijn kant.
‘Laten jullie me hier nu voor eeuwig zitten?’ Merkt Valerie ineens op.
Damon haalt zijn schouders op. ‘Niet voor eeuwig, gewoon tot we een oplossing voor je vinden.’
Alex tilt zijn hoofd iets op. ‘Het is ook niet jouw schuld. Jij kunt niet om je compulsion heen.’ Voegt hij toe, dan legt hij zijn kin weer neer.
Ineens gaat Damon rechtop zitten. ‘Wat zei je daar?’
Ik zucht. ‘Dat ze niet om de compulsion heen kan.’
Damon knijpt zijn ogen een beetje samen. ‘Misschien ook wel.’ Hij loopt naar Valerie toe. ‘Wat hebben ze je precies opgedragen?’ Direct slaat hij zijn hand voor zijn hoofd. ‘Juist, dat kun je niet zeggen. Je moet ervoor zorgen dat Jasey geen vampier als vriendje heeft?’
Ze knikt moeizaam.
‘Moet je haar vriendje vermoorden?’
Ze fronst. ‘Nee, er is mij niets opgedragen over vermoorden. Mijn taak is hen te scheiden. Aangezien dat niet vrijwillig zal gebeuren…’ Ze kijkt ons even verwijtend aan. ‘…heb ik geen keus.’
Damon kijkt even naar mij en dan weer terug naar Valerie. ‘Weet je dat zeker? Is er geen omweg? Ik weet hoe jullie heksen zijn met jullie spreuken. Er is altijd een manier, maar jullie blijven altijd heel vaag om wat en hoe.’
‘Om te voorkomen dat we worden gebruikt door vampiers zoals jij.’ Bijt ze hem toe. Verder zwijgt ze, wat me verteld dat er een manier moet zijn.
‘Waar is jouw grimoire?’ Vraag ik op dwingende toon. Opnieuw zwijgt Valerie. ‘We kunnen dit de makkelijke of de moeilijke manier doen, jouw keus.’ Ik wenk naar Damon.
Snel draait Valerie haar hoofd weg. Ze heeft er duidelijk geen zin in om weer onder dwang te zijn. ‘Ze liggen in mijn auto bij Damon thuis.’ Zegt ze snel.
‘Mooi.’ Zegt Damon. ‘Dan zijn we zo terug.’ Hij draait zich om en trekt me bij Alex weg. Die verontwaardigd opkijkt. Damon haakt zijn arm door de mijne en trekt me mee.
‘Nergens heen gaan, jullie twee.’ Zegt hij met een brede grijns.
Alex kijkt nors. ‘Het is ook niet alsof we ergens heen kúnnen gaan.’
‘Wat is het toch mooi weer.’ Provoceert Damon nog wat meer als we naar buiten lopen.