127. Telephone.

Taylors gezicht klaarde op nadat je dit verteld had. “Daar zeg je me wat. Ik kan het natuurlijk altijd proberen.” Met een snelle beweging pakte Taylor zijn mobiel en tikte iets in, waarna hij de telefoon liet overgaan op de luidspreker.
“Hey, Taylor. Kan ik iets voor je doen?” Klonk een vrouwenstem door de telefoon. Waarschijnlijk was dit één of andere secretaresse of zoiets. “Hoi.” Zei Taylor gauw. “Ja, dat kan inderdaad. Ik zou het zeer op prijs stellen als je een telefoonnummer voor mij op zou kunnen zoeken. Een mobiel nummer, om precies te zijn.” Er klonk een kuchje op de achtergrond. “Ja, dat wil ik wel voor je doen. Van wie?” Je besloot dat je deze vrouw nu al mocht. “Oké, dit klinkt misschien heel vreemd, maar ik heb heel dringend het mobiele nummer van Justin Bieber nodig.” Je zag de verontwaardiging van de secretaresse-figuur al voor je. “Uh, dat is prima. Waarvoor, als ik mag vragen?” Taylor zuchtte: ‘Daar was ik al bang voor’, mimede hij. “Dat kan ik niet zo goed vertellen. Privé zaken.” “Oh, oké, dan zal ik er verder niet meer naar doorvragen.” Zei de vrouw. Je zuchtte van verlichting. Gelukkig.
Nadat de vrouw jullie het nummer had gegeven en je moeder het even op een papiertje gezet had, begonnen de zenuwen op te spelen. “Ik hoop toch zó dat hij opneemt.” Zei je met een gespannen uitdrukking op je gezicht. Je balde je handen tot een vuist, om je even af te reageren. “Wie belt er?” Vroeg Taylor, hij keek je verwachtingsvol aan. “Ik wil het doen.” Zei je vastbesloten en je nam Taylors mobiel aan. Justin zou jouw eigen nummer waarschijnlijk herkennen van Félicia’s mobieltje, anders had ze echt wel opgenomen. Je liet de telefoon overgaan en je handen begonnen te trillen. Nadat de telefoon drie keer was overgegaan werd er opgenomen: “Justin Bieber. Met wie spreek ik?” Je voelde je mond kurkdroog worden. “Bingo.” Fluisterde je.