Hoofdstuk 25.

Samir komt weer rechtop zitten en hij heeft een doosje in zijn handen. Hij kijkt naar het doosje en mijn ogen zijn er ook op gebrand. Hij schraapt zijn keel en kijkt dan naar mij. Ik haal mijn ogen van het doosje af en kijk naar hem. Ik was net weer gaan liggen maar ik kom nu omhoog en kijk hem nieuwsgierig aan. ‘Ik wilde je wat vragen en ik weet niet hoe ik het moet verwoorden. Ik heb er uren over gedacht, maar ik weet het echt niet’ zucht hij. ‘Je kan me alles vragen, Samir. Alles, dat weet je toch’ zeg ik. Een steek van ongerustheid steekt in mijn hart. Hij haalt diep adem en opent dan zijn mond om te beginnen met praten. ‘Lieve Aimee, je bent het meisje van mijn dromen. Vanaf het moment dat ik je zag was ik verkocht. Ik wilde alleen nog maar bij jou zijn, ergens had ik het gevoel dat we nooit samen zouden eindigen. Zoals je keek als je iets over Damien zei, het was alsof hij je hart mee had genomen in zijn dood. Maar toen vertelde je toch dat je van me hield en ik werd zo gelukkig. Je kwam bij mij wonen en ons leven was perfect, tenminste zo voelde het voor mij. Totdat Damian voor de deur stond. Ik ben in mijn hele leven nog nooit zo bang geweest. Ik was zo bang dat ik je kwijt zou raken. Totdat je aan mij zijde ging staan. Toen wist ik dat niets ons ooit kapot zou kunnen maken, met dat ene simpele gebaar haalde je al mijn angst weg. Het leek weer beter te gaan totdat Damian opeens weg was. Dat was een afschuwelijke tijd. Het huisje en alles wat daar gebeurt is. Wat ik heb gedaan is onvergefelijk, maar toch vergaf je het mij. Lieve Aimee, jij bent de vrouw waarvan ik hou en bij wie ik mijn hele leven wil blijven. Daarom wil ik je vragen of je met me wilt trouwen?’ zegt hij. Mijn ogen hebben zich gevuld met tranen en een eenzame traan baant zich een weg over mijn wang. Ik veeg hem weg en knik dan. ‘Ja, ik wil met je trouwen’ fluister ik dan. Mijn stem kraakt aan alle kanten door de emotie. Dit is het gelukkigste moment van mijn leven. Samir opent het doosje en haalt er een prachtige ring uit. Een ring met een grote diamant. Voorzichtig pakt hij mijn hand. Hij drukt er een vlinderlicht kusje op en dan schuift hij de prachtige ring om mijn vinger. Hij laat mijn hand los en ik bekijk mijn hand. Een grote glimlach verschijnt op mijn mond. Ik vlieg Samir om zijn hals en leg mijn hoofd in zijn nek. ‘Ik hou van je’ fluister ik dan. Ik hoor hem lachen en voel hem dan een kusje planten in mijn nek. Zo zitten we een tijdje totdat ik keihard gehuil hoor. ‘Ons mannetje is wakker’ lacht Samir. Ik knik. We komen beide het bed uit en lopen naar de kamer van Damian. Ik werp stiekeme blikken op mijn vinger. Hij heeft me nu officieel tot de gelukkigste vrouw op aarde gemaakt.