2.

Ik begon meteen te stotteren toen ik iets probeerde te zeggen.
De jongen schoot, ondanks zijn treurige gezicht, toch in lach.
"Moet ik me maar eerst voorstellen?" zei hij plagerig. "Ik ben Ralf Mackenbach, ik ben nieuw hier in B.O.Z., maar zo te horen weet je al wie ik ben.
"J..j...ja..." stotterde ik weer verder. "Maar, wat doe je in B.O.Z.? Ik wist dat je ging verhuizen in Brabant, maar weet ik veel waar." zei ik, eindelijk zonder te stotteren. "Ach, dat is een lang verhaal." antwoorde Ralf. "Waarom kom je niet even zitten?"
"Uhm, ik ging net naar de manege, kom je daar niet even mee naar toe, kunnen we ook even wat drinken." zei ik, weer zonder stotteren.
En vijf minuten later zat ik achterop mijn fiets, terwijl Ralf naar de manege fietste, onder begeleiding van mij. Dat was erg grappig, ik speelde voor TomTom met een Bergs accent. Ralf verstond er af en toe niks van, en toen schoten we allebei in de lach.
Toen we bij de manege aankwamen gingen we meteen op de blikjes automaat af. Ralf nam cola. "Ook?" vroeg hij? Ik wees op mijn beugel, en nam appelsap.
Toen liepen we naar m'n verzorgpony, ik had snel een cap geregeld voor Ralf, zodat hij niet herkend zou worden. Gelukkig stond mijn verzorgpony helemaal achteraan, dus vielen we niet zo op.
Ik gaf Boy eerst een wortel en plofte toen in de hooiberg die achter de stal stond.
"Zo, vertel maar." zei ik.
Ralf plofte naast mij neer en begon te vertellen.