20°

Het bleek dus dat Edward gedachten kon lezen, Bella een schild was, ook al wist ik niet goed wat het was, Alice de toekomst kon zien, Jasper gevoelens kon manipuleren, Renesmee haar gedachten kon delen en dat Jacob een weerwolf was, dat kon er ook nog wel bij. Ze denken ook dat ik een gave heb, wat ik ook denk, aangezien ik vriendschappen kan beheersen, zo zei Carlisle dat. Ik wist alles over mezelf, alles over de Cullens, maar nog niets over wie mijn vader kon zijn. Dat wou ik graag willen weten, dan was dat mysterie ook opgelost. Maar dat zou een eeuwen lange zoektocht zijn, er zijn duizenden bruinharige vampiers met rode ogen. Ik zuchtte. ‘Renesmee?’ vroeg ik. ‘Ja?’ ‘Wil je me leren jagen? Ik word gek van die dorst’ mompelde ik. Ze knikte lachend en trok me mee naar buiten. ‘Het is heel makkelijk, het is namelijk je instinct. Sluit je ogen, luister goed en ruik, laat je instinct over nemen’ zei Renesmee. Ik knikte en ving al gouw een natuurachtige geur op. Ik begon te rennen en vond een hert. Ik sprong erop af en beet hem in zijn nek. Het bloed stroom mijn keel in. Bij de gedachte van bloed rilde ik, maar de pijn verliet mijn keel langzaam. Het lijk van het dode dier viel op de grond. Renesmee keek me grinnikend aan. ‘Je bent wel meer vampier dan ik’ zei ze. Ik knikte. ‘Nog dorst?’ vroeg ze. Ik knikte. ‘Ga je gang’ zei ze. Ik knikte en rende weer naar een hert. Het is allemaal zo raar, ik bleek sneller te rennen dan ik had gedacht en ik vond het best wel raar, dat bloed. Maar ik ben nou eenmaal zo geboren. Na nog twee herten was ik van de pijn af. Renesmee stond me op te wachten. Ik liep naar haar toe. ‘Bedankt’ mompelde ik. Ze glimlachte. ‘Ik weet dat het raar is voor je, maar je went er wel aan’ zei ze. Ik knikte. Samen renden we terug naar het huis van de Cullens. Emmett keek me lachend aan. Wat was er nou weer met die gek? Ik plofte naast Bella op de bank. Carlisle kwam naar me toe lopen. ‘Hael, ik heb wat interessants gevonden’