[6] Renesmee

[6] Renesmee:
Mirabellis pov.
“Mira” zei ik beleefd terug, en ik ruk mijn ogen van hem af. “Ehhm, mag ik vragen wat je hier doet?” vroeg ik. “Ik rook vampierlucht, leidend naar dit huisje. Jullie hebben geluk det het net op de grens staat meiden” Dat laatste grinnikte hij. “Nou, ik wil even met mijn Mira overleggen wat we met Renesmee gaan doen, nou doeiii” Zei Katherine en ze duwde Seth hardhandig naar buiten. “r.r.renesmee?? Nessie?” “Nee gewoon renesmee” vertelde ik hem. “Hoezo?” vroeg Kat er achteraan. “Renesmee, de dochter van dward en Bella, de Cullens. Je weet wel in het bos, die grote villa.” Ik wist neit waar hij het over had. ‘Ik ook niet Mira, ik ook niet’ antwoorde Kat op mijn gedachten. “Maar zoals Katherine net al zei, we moeten even overleggen. Het spijt me maar je zou nu moeten gaan” zei ik vol spijt.
Toen hij eenmaal de deur uitgelopen was barstten Kat en ik helemaal los. “NOG EEN RENESMEE?!?” Riep ik uit. “BLIJKBAAR” Riep Kat als antwoord. We moesten beide lachen. ‘kan Emmett nou nooit eens ophouden met die kutgrap?’ hoorde ik ineens in mijn hoofd. “Kat, wie is Emmett?” “Dat wilde ik net aan jou vragen” zei ze. “Hoezo hoor ik ineens nog iemand in mijn hoofd??” Katherine en ik gaapten tegelijk. “Tijd voor bed, morgen school” zei ik, en ik liep naar boven om Renesmee even goed in te stoppen en daarna zelf het bed in te duiken. ‘Trusten’ dacht ik. ‘Trusten’ hoorde ik 2x terug. Lief meisje die onbekende glimlachtte ik en ik viel in slaap.

RINGRING!
Ik mepte met mijn hand richting de kant waar mijn wekker moest staan maar iemand had er een schaaltje ijsblokjes neergelegd. Ik schrok meteen wakker. “Katherine Summers!” Riep ik naar haar. Ze stak heel lieflijk haar hoofd door de deuropening. “Niet. Meer. Doen.” Zei ik pissed. “Wat jij wilt” zei ze arrogant en liep de deur weer uit. Het was 4 uur nu. Ik sliep steeds minder. Ik wekte Renesmee en liep met haar en Katherine naar het bos om te jagen. Om de beurt zouden we bij Nessie blijven (De bijnaam van Seth naar ene Renesmee had indruk gemaakt op mij waardoor ik hem nu zelf ook gebruikte). Ik had gejaagd en al wat herten meegenomen voor Kat.
Na het drinken zetten we Renesmee af bij de cresch(ofso) en renden we naar school. Eerst weer langs het secretariaat natuurlijk. “Dit briefje moet je deze week door iedere nieuwe docent laten tekenen.” Had ze me duidelijk gemaakt. We zouden ook bij iedere les de daarvoor bestemde boeken krijgen.
Mijn kluis was direct naast die van Katherine en aan de andere kant van mij... ehhmm, ja. Daar kom ik nog wel achter.

{Tijdsprong tijdens het 2e uur}
Katherine zat weer te zeiken over hoe saai geschiedenis wel niet was, maar ik lette er neit eens op. Aan de andere kant van het lokaal zal een meisje. Klein, bronzen krulletjes, schattig. Ze deed me aan Renesmee denken. ‘Hoe wist ze dat?’ hoorde ik in mijn hoofd. ‘Ben jij Renesmee?’ probeerde ik in mijn gedachte naar haar te sturen. Ze knikte. ‘Kom je in de pauze bij mij en mijn familie zitten?’ vroeg ze, ik keek even richting Kat die nogsteedss ongeïntresseerd naar de docent keek. ‘we tellen af, en daarna denken we heel hard Katherine oky?’ Vroeg ik naar Renesmee die voorzichtik knikte. ‘3’ ‘2’ ‘1’ ‘Katherine!!’ “Werd ik geroepen?” zei ze hardop in de klas. “Mevrouw Summers, was u niet aan het opletten?” Vroeg de docent. maar ik lette al niet meer op haar. ‘Sorry voor het roepen papa’ zei ze. Kon haar vader dit ook?
Ineens werd de deur open gedaan en kwam er een jongen binnen. “Van de directeur moest ik Renesmee Cullen, Mirabellis Summers en Katherine Summers direct halen.” Zei hij. Ik verwachtte niet veel goeds. Ik stond rustig op en begaf me naar de deur. Katherine en Renesmee volgden.
‘Wat gebeurt er’ vroeg Katherine via haar gedachten. ‘Ik weet het niet’ antwoorde ik. ‘Niet denken hij kan ons horen’ dacht Renesmee. En ik zag een glimlach liggen rond de lippen van de jongen die ons op kwam halen. Maar hij bracht ons niet naar de directeur, sterker nog. Hij bracht ons naar een soort Volvo, een zilvergrijze. Ineens zag ik allemaal beelden door mijn hoofd vliegen, onze ontmoeting tijdens de les. De lol met Katherine, alles. ‘Wow, wat was dat’, dachten Kat en ik ‘‘tegelijk’’. We zijn niet voor niets tweeling. ‘drieling’ verbeterde Renesmee me. ‘Heh.’ weer wij tegelijk. ‘Is het niet raar als alleen wij elkaars gedachten kunnen lezen? En niemand anders. Oké, exept Edward dan.’ “Heh.” Nu hardop maar nogsteeds Katherine en ik. “He is a mindreader.” zei ze nu ook hardop. “Klopt” hoorde ik een onbekende stem zeggen.
Ineens uit het niets rende er een gewonde kat langs. “Ehhmm, wij zijn zo terug” zei ik snel en ik trok Katherine mee aan haar arm. Ik voelde mijn ogen naar zwart verschieten en rende het bos in. “Zeker net veretarisch” hoorde ik Renesmee nog tegen Edward zeggen.