19°

‘Vertel maar’ zei ik. Ze zuchtte. ‘Je bent net zoals mij Hael’ zei ze. Ik keek haar raar aan. ‘Net zoals iedereen bedoel je, net als ieder mens’ zei ik. Ze schudde haar hoofd. ‘Dit gaat een beetje raar klinken, Hael, mijn familie zijn vampiers’ vertelde ze. Eerst was ik geschrokken, maar het verklaarde wel waarom ze niet lekker roken. Ik knikte. ‘Je rent niet gillend weg?’ vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. ‘Misschien nu wel. Hael, ik ben een half vampier en half mens, jij ook’ zei ze zacht. Nu schrok ik pas echt. ‘H-hoe kan dat?’ vroeg ik. ‘Bella is mijn moeder, en ze was in verwachting van mij toen ze mens was, Edward, mijn vader was toen al een lange tijd vampier’ vertelde ze. ‘Hoe kan ik dan hetzelfde zijn als jou?’ vroeg ik. Ze pakte mijn hand. ‘Je breekt niets, je huid is kouder dan andere mensen, je hart klopt sneller, je groeit snel, je eet haast niets en heb waarschijnlijk veel dorst, je ziet, ruikt en hoort beter, je bent slimmer, moet ik nog verder gaan?’vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. ‘Dus mijn vader leeft ergens met mijn moeder?’ vroeg ik. Ik vervloekte de man die mijn vader was, als hij nog leefde, waarom kwam ik dan bij een weeshuis?! Ze zuchtte. ‘Je vader waarschijnlijk wel, maar je moeder is waarschijnlijk dood, haast niemand overleeft de bevalling, mijn moeder had geluk dat mijn vader haar op tijd beet’ vertelde ze. Ik knikte. ‘Ben je niet bang?’ vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. ‘Het verklaart alles’ zei ik. Ze knikte en zuchtte opgelucht. Ik dacht weer aan mijn belangrijkste vraag. ‘Hoe kom ik van die verschrikkelijke dorst af?’ vroeg ik. Haar mondhoeken krulde omlaag. ‘Dan moet je bloed drinken’ zei ze zacht. ‘Ik ga geen mensen vermoorden’ riep ik snel. Ze schudde mijn hoofd. ‘Als wij op mensen leefden dan zaten we niet op school, bij leven op dieren’ vertelde ze. Ik knikte opgelucht. Dat vond ik geen probleem. ‘Moet je dan.. ehm.. jagen?’ vroeg ik. Ze knikte. ‘Het is niet zo moeilijk, het is je instinct, bij ons is het wel wat anders, wij zijn nog half mens, daarom eten en slapen wij ook’ vertelde ze. Ik knikte, ik wou zo snel mogelijk jagen, ook al klonk het eng, ik wou van die dorst af. ‘Wacht, slapen de rest niet?’ vroeg ik. Ze knikte. ‘En jij hebt blijkbaar meer vampier in je, je slaapt minder dan mij en hebt ook meer last van je dorst, je breek minder snel iets dan mij en je bent ook sneller’ zei ze. Ik knikte. ‘Ik dacht al, waar hebben jullie het steeds over’ zei ik. ‘Hoorde je dat?’ vroeg ze. Ik knikte blozend. Ze grinnikte. Alsof ik een teken had gemist kwamen de Cullens binnen lopen. Ik kek naar Carlisle. ‘Ehm, betekend dit dat ik hier mag blijven?’ vroeg ik zacht. Hij knikte. Ik glimlachte. Dan had ik nu mensen om me heen zoals mij.