17°

De klanken van de piano gingen door mijn oren. Ik genoot van het geluid. Ik had al ruim een jaar niet meer gespeeld. Mijn voorbeeld was Yann Tiersen. Hij maakte prachtige stukken. Le Moulin is mijn favoriet. Ik zuchtte en stopte met spelen. Toen ik me omdraaide zag ik dat alle Cullens stonden te kijken. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stromen. Renesmee kwam naar me toe lopen. ‘Je bent goed!’ zei ze. Ik glimlachte. ‘Dankje’ mompelde ik. Er stond een onbekende man met blond haar naast Esmé, waarschijnlijk de dokter. Hij kwam op me aflopen. ‘Ik ben Carlisle’ stelde hij zich voor. ‘Hael’ mompelde ik zacht. Hij keek me nog aan en liep toen de trap op. Esmé liep naar me toe. ‘Wat wil je eten?’ vroeg ze. ‘Ik heb geen honger’ antwoorde ik. Ik had eigenlijk meer dorst, maar dan drink ik weer en helpt het niets. Ik keek op de klok, half zes. Over een uur zal ik naar bed gaan, een boek lezen. Ik weet zeker dat dit een van de nachten werd dat ik mijn slaap niet nodig had, en dat vond ik niet erg. Een uur ging voorbij en Emmett maakte de hele tijd grappen, ik snapte niet hoe iemand hem uit kon staan! Ik stond op. ‘Ik ga naar bed’ mompelde ik. ‘Maar het is morgen weekend!’ zei Emmett. ‘Ik ben moe’ loog ik. ‘Hael, niet liegen’ mompelde Edward. Ik keek hem aan. ‘Ik kan het aflezen van je gezicht’ zei hij. Ik zuchtte. Ik ben veels te afleesbaar. Ik zuchtte en viel terug op de bank. Verveeld keek ik naar de tv, ik probeerde Emmett nutteloze opmerkingen buiten te sluiten, maar dat lukte niet echt. Ik miste Summer heel erg op dit moment, ze wou altijd van alles met me doen, opmaken, met haar poppen spelen, mij verhalen laten vertellen en het leukste nog wel was dat ze van alles van me wou leren. Ik weet nog dat ze allemaal gedichtjes voor me maakte. Dat was zo schattig! Summer noemde me de laatste tijd ook ‘Mam’ omdat ik haar een moedergevoel gaf. Ik voelde me ook een moeder voor Summer, ze is het liefste kind wat er bestaat. Ik wou zo graag naar haar toe, bij haar blijven voor altijd, maar met Beer gaat dat nooit wat worden. De glimlach die op mij gezicht zat toen ik aan Summer dacht verdween in een traan, alles komt door een ontploffing van Beer. Ik kon niet tegen ruzies, vooral niet met dierbaren. Natuurlijk kon ik Beer weer een vriend van me maken, dat is niet zo moeilijk, het is meer dat ik het niet wil, het voelt alsof je de wil van iemand bepaalt, alsof diegene niets meer te kiezen heeft. Als Beer mij wilt haten, dan moet hij dat doen, het doet mij pijn, maar als dat hem gelukkig maak dan vind ik het goed. Edward keek me aan met een medelevende blik. Ik veegde de traan van mijn wang. Ik draaide me om en keek naar de klok. Tien uur, ik wist niet dat je zo in je gedachten kon zitten. ‘Ik dacht dat je sliep’ lachte Emmett. Ik haalde mijn schouders op, ik was klaar wakker. Als iedereen naar bed zou gaan dan pak ik wel een van mijn studieboeken. Ik slaap dan wel bij Renesmee op de kamer, maar ik kan lezen zonder licht, mijn ogen hadden er geen probleem mee. Edward keek me nadenkend aan. Er was iets met hem, alsof hij alles volgde wat ik dacht. Hij schrok een beetje en richtte zich op de tv.