[5] Forks, Washington

[5] Forks, Washington:
Katherine {Point of sight}
Zoals altijd weer dromen, dromen die op het ene moment nog nergens op slaan maar op het andere moment té duidelijk zijn. Ik hield van dromen, zo wonderbaarlijk. Op het ene moment lag ik nog lekker te slapen en op het andere moment werd ik gewekt door een stewardess; we moesten onze gordels vastmaken om te landen.
Toen ik me omdraaide schrok ik wel, wie is dat meisje bij Mira op schoot? Ik wekte Mira zacht door haar schouder lichtjes te bewegen en te zeggen dat ze haar gordel vast moet maken. Nu ik toch al aan het praten was vroeg ik “Mira, wie is dat??” wijzend op het meisje op haar schoot. Mira fluisterde terug “Ik noem haar Renesmee, ze heet eigenlijk Mercedes en komt van die man daar” zei ze en ze wees naar een nogal vaag kijkende man. Door Mirabellis’ gefluister werd het kleine meisje wakker en keek ze me recht in de ogen. “Hoi zusje van Mira” zei ze nog een beetje slaperig. Ik grinnikte zacht. “Zeg maar Kat hoor” zei ik terug. Ondertussen werd Mira ook een beetje meer wakker. Totaal geén ochtendmens. “Goedemorgen Miraaaa” zong ik vrolijk. Mirabellis vind het nooit leuk als ik dat doe, ‘Alleen ik mag dat doen’ zegt ze dan altijd. Maar stiekem vind ze het heel leuk. Oké, back to the world. Tijdens mijn gedachtenstroom waren we al geland. De ‘vader’ van Renesmee was al weg. Ik stootte Mira aan. “Mira, Kijk eens naar de plek waar die man zat die met haar meewas?” Mira keek vrijwel meteen en schrok. En wat doen we nu met haar? vroeg ik me in mijn hoofd af. “Nou, we zouden haar kunnen meenemen?” Zei Mira uit het niets. “Ehmm, Mira?” “Jaaaaa???” zei ze terug. “Ik zei helemaal niets?” zei ik verward. “Echt wel, je vroeg wat we nu met haar zouden doen” zei ze. “Mira, dat dacht ik...” Mira keek me stomverbaast aan. ‘Dat kan niet, dat is abnormaal. Dat moet ik thuis meteen onderzoeken, je kunt iemands gedachten niet lezen Bell’ Hoorde ik in mijn hoofd, niet mijn gedachten en niemand zei wat hardop. “MIRA, IK HOORDE JE NET IN MIJN HOOFD” Riep ik uit, en keek snel om me heen. Het hele vliegtuig was al leeg. Snel pakte ik Renesmee aan van Mira, pakte Mira’s hand en rende naar buiten op mensensnelheid.

~ Tijdsprong :In Forks ~
“Duss.. Dit is ons huisje voor de komende tijd?” Vroeg ik me af. De arme schat Renesmee wist niet wat er gebeurde, maar toen we haar vertelde dat de man er niet meer was was ze op de een of andere manier heel opgelucht. Ik weet niet wat die man deed maar het was vast niets goeds. “KAT, WE MOETEN ONS NOG INSCHRIJVEN VOOR SCHOOL!!” Riep Mira naar me. “MOET DAT ECHT?!?” Riep ik terug vanaf het bankje voor het huis. “JA!” Kreeg ik als antwoord. “Laat Renesmee maar even liggen en vertel haar dat we zo terug zijn oké?” zei ik haar toen ze naar buiten kwam lopen. “Zo teug” glimlachtte ze. Toen Mirabellis weer buiten was liepen we naar de highschool in de stad.
Eenmaal aangekomen duurde het niet lang voor we het secretariaat gevonden hadden. Eigenlijk vrijdirect. ‘Ik doe het woord wel’ dacht Mira naar mij. Toch wel handig om zo te kunnen communiceren. “Wij komen ons inschrijven voor deze school, We zijn de uitwissellingsstudentes uit Nederland?” Vroeg ze beleefd. “Ohja.. Natuurlijk” stamelde de secretaresse. Waarschijnlijk ergens van in schock geraakt daarnet. “Hier jullie rooster en plattegrond voor morgenochtend, leer het alvast dan hoef je niet te zoeken en te laat te komen op je eerste dag. ‘En nu had ze me nog door ook’ dachen Mira en ik tegelijk en we moesten allebij lachen. Snel gingen we naar huis omdat een 6-jarig meisje niet zolang alleen thuis hoort te zijn.
Toen we thuiskwamen hoorde ik iets. Iemand die níét Renesmee was stond in ons huis! Snel liepen we naar binnen en wat we daar aantroffen. een best gespierde jongen van ongeveer 15-jaar oud. “En wat doe jij hier in ons huis?” Vroeg ik arrogant, ja ehh, ik houd niet zo van onbekenden in mijn huis. De jongen deed niets en staarde maar in de ogen van Mira. “Ehhm Mira??” vroeg ik maar ze reageerde niet meer.. “Ik ben Seth” Zei de jongen. “Mira”...