34. Stories

Tussen de bomen door zag ik de gloed van het kampvuur al. Zonder uti de schaduwen te komen sloop ik nog iets dichterbij en zakte tegen een boom aan, terwijl Emily's stem over het kampvuur schalde en vertelde over de derde vrouw.
Achter mijn rug zaten mijn stamleden ademloos te luisteren naar het einde van het verhaal. Ik keek voor me uit, toen Emily opeens diep ademhaalde en aan een nieuw verhaal begon. Een dat ik nog nooit gehoord had.
"Maar vele generaties later veranderden alle regels. Er kwam er een groep kouden naar het leefgebied van de stam. Nog nooit had iemand gehoord van zo'n grote groep. Deze kouden waren geelogig, in plaats van rood, en zworen de wolvendie toen de stam verdedigden dat ze geen mensen doodden.
De leider van de roedel, Ephriam Black, sloot een verbond met de geelogigen. Ze zworen nooit over elkaars bestaan te spreken en trokken een grens, die nog de wolven, nog de geelogigen mochten overschreiden.
De kleinzoon van Ephriam Black, Jacob Black, werd verliefd op een meisje dat verliefd was op een van de geelogigen. Hij vertelde haar de geheimen zonder te weten dat ze waar waren, maar de geelogigen vergaven hem, toen hij weerwolf werd.
Jacob Black wilde geen wolf zijn en verborg zich voor het meisje. Ook stond hij zijn leiderschap af aan Sam Uley, de oudste wolf."
Ik hoorde de trilling in haar stem bij 'Sam Uley' nauwelijks, door de golf van haat die door me heen ging.
"Ondertussen bleef de roedel groeien tot er tien wolven waren. Nog nooit waren er zoveel geweest. Vooral een wolf was vreemd. Leah Clearwater."
Ik schrok van mijn naam. Was ik nu stamgeschiedenis?
"Zij was de eerste vrouwelijke wolf ooit. Ze was verliefd op Sam Uley, maar hij was ondertussen ge-imprint op haar nicht." 
Emily vertelde dit deel van het verhaal snel en op een vlakke toon, alsof ze het niet de tijd wilde geven nig meer schade aan te richten dan het al had gedaan.
"Leah verbitterde.
De roedel ontdekte dat het meisje waarop Jacob verliefd was zwanger van de geelogige. De roedel kon niet overeenstemmen of de kruising te gevaarlijk was om te blijven leven of het meisje gespaard moest worden, en het verbond niet geschonden.
Jacob koos de kant van de geelogigen en Sam die om het kind te doden. Jacob deed iets wat ook nog nooit gebeurd was, hij scheidde zich af van de roedel en werd de alfa van een nieuwe. Leah, haar broer en twee van Jacob's vrienden volgden hem. Jacob imprintte op het pasgeboren kind.
Ook in bij de kouden werden er kanten gekozen en de hele roedel hielp de geelogigen zich te verdedigen tegen andere kouden. Voor het eerst werkten de wolven en kouden samen. Op een open plek verzamelden zich zoveel kouden dat de wolven er nu nog steeds hun geur kunnen ruiken. 
Later imprintte Leah Clearwater op een koude."
Ik liet mijn hoofd tegen de boomstam achter me zakken. Jason. Een eenzame traan kroop over mijn wang.
"En hij volgde haar terug naar het dorp, terwijl zij met een andere koude vocht. Toen ze terug kwam hadden de andere wolven, wie ze het niet had laten merken, de koude waarop ze was ge-imprint al gedood en in brand gestoken."
De traan werd gevolgd door vele anderen. Ik verborg mijn hoofd tegen mijn kniën en huilde in stilte verder.
"Ze nam onmiddelijk wraak op de leider van de roedel die haar imprintee had vermoord, Sam Uley."
Het ergste was misschien nog wel de manier waarop Emily dit vertelde. Geen haat of verdriet of tenminste die vlakke toon van net, maar begrip. Ze begreep dat ik geen keus had gehad. Ze haatte me er niet om, ze wist hoe ik me voelde.
"Ze vluchtte uit het dorp en trok zich terug in de bossen. Niemand van de stam komt nog in haar gebied."
Er viel een stilte om het kampvuur. Niet de oude wij-zijn-wolven-en-het-is-dus-toch-waar-stilte, maar een nieuwe. De mensen die zich om het kampvuur hadden verzameld hadden dit nieuwe verhaal allemaal meegemaakt.
Zonder te weten waarom, begon ik te praten.
"Ze kon niet terugkeren naar het dorp en de mensen die haar zoveel hadden aangedaan. En ze kon haar nicht niet onder ogen komen. Ze wist dat ze Sam niet had kunnen sparen, maar haatte zich toch voor wat er gebeurd was. Ze had haar 'koude'" ik spuugde het woord bijna uit. "Nog gezegd haar niet te volgen, maar gaf zichzelf toch de schuld van zijn... Dat hij er niet meer was. Na jaren keerde ze terug naar de stam, op zoek naar haar verloren roedelleden, en bang om de anderen onder ogen te komen."
Trillend stond ik op, en kwam tussen de bomen vandaan. Voor me had iedereen rond het kampvuur zich naar me toe gedraaid. 
Ik zag maar een gezicht, dat van mijn nichtje, en kon gerust zijn, het begrip was er vanaf gespoeld en ze keek me aan met pure woede.