29th.

Hailey Kush.

Mijn ogen rusten nog op het plafond, terwijl ik mijn moeder weer naar boven hoor stommelen. ‘Schat, pap en ik gaan weer naar de supermarkt, hij moet nu toch echt open zijn’, glimlacht ze en drukt een kus tegen mijn voorhoofd aan. ‘Doe je voorzichtig? Blijf maar lekker liggen in bed, je hebt je rust nodig’, glimlacht ze en kijkt me tevreden aan. Ik knik, ook al weet ik zelf vele maten beter. Natuurlijk blijf ik hier niet stil liggen in bed als ik me gewoon goed voel. Ik heb energie voor miljoenen personen. Ik wilde weten wat er in dat kistje zat, ik moest het gewoon weten. ‘Slaaplekker lieverd’, glimlacht mam door de kier van de deur heen, waarna ze met gelijke pas de trap afloopt. Afwachtend blijf ik in bed liggen, wachtend tot ik de voordeur hoor dichtgaan. Wat voor mijn gevoel wel eeuwen lijkt te duren. Maar zodra ik een knal hoor sta ik gelijk op uit bed. Een kort en sterk gevoel dringt mijn hoofd binnen, en een zwarte vlek ontstaat voor mijn ogen. Iets te snel opgestaan misschien. Voorzichtig loop ik verder, op weg naar haar slaapkamer. De slaapkamer met misschien wel een groot geheim, een geheim dat ik móet weten. Nog voorzichtig open ik de grote kast weer, de kast vol kleding, maar daartussen bevind zich, net zoals vanochtend, nog steeds dat kistje. Helaas is ook nog het slot precies hetzelfde als vanochtend, waardoor ik toch echt op zoek moet gaan naar een sleutel. Mijn blik valt op het nachtkastje. Een kleine lade, bovenaan het kastje, staat nog een klein beetje open. Misschien… snel loop ik er heen en open haastig deze lade. Een glimlach siert mijn gezicht als er een versleten roestige sleutel tevoorschijn komt. Met een brede glimlach pak ik deze er tussen vandaan en loop naar het kistje toe. Voorzichtig pak ik hem op, en versleep hem naar het bed toe. Het stof beland een beetje in mijn gezicht, en pas nu zie ik hoe verroest het slot is, en hoeveel stof zich bevind bovenop dit kistje. Ik blaas eens goed, veeg het nog wat af, en pak dan de sleutel van het bed af die ik daar net even had laten liggen. Ik duw hem hard tegen het slot aan, maar er lijkt geen beweging in te komen. Mijn zenuwen stijgen. Dit moest de sleutel zijn, deze zag er precies hetzelfde uit als het slot. Ik duw de sleutel hard tegen het slot aan. Na nog wat gedraaid te hebben valt hij dan eindelijk in het slot. Een kleine grijns siert mijn gezicht, en meteen draai ik wat met de sleutel. Een kleine klik komt vanuit het slot, en loshangend hangt hij nog aan het kistje. Met trillende handen haal ik het slot weg, en open het klepje. Mijn ogen glijden over de papieren. Papieren enveloppen, mooi versiert met sierlijke letters die lijken te zijn neergezet met een kroontjespen. Mijn naam, geschreven op enveloppen, maar het handschrift is totaal onbekend. Ik haal er wat enveloppen uit, en kom al gauw kaarten tegen. Kaarten met beterschap en sterkte, maar waarvoor?

---
gayheid, lol nee niet waar. Hoe noem je een telefoon met een leren hoesje? Een gay-s-m. Ik vond hem best grappig. Oké, slechte humor. HOI