yep, zoals iedereen wel eens had ik afgelopen woensdag knallende ruzie met mijn moeder! of nou ja ruzie... ze had iets te veel gedronken en was weer eens lekker bezig met alleen maar aan zich zelf denken en mij belachelijk maken, dus ik rende naar boven en schreef deze 2 gedichtjes in mijn woede en verdriet huilend op mijn mobiel.

btw. ik heb nu geen ruzie meer en alleen op dat moment had ik er evne genoeg van maar ik wil echt wel blijven leven hoor...

Ik kan er niet meer tegen
Ik kan het niet meer aan
Het zijn niet de verwijtende woorden
Van die tutjes uit de klas
Nee,
Het zijn de opmerkingen van haar
Mijn moeder
Ze snijden als vlijmscherpe messen
En laten krassen achter in mijn hart
Onherstelbare schade
Ergernis
Verdriet en pijn
Ik wou dat ze voor een keer
Gewoon normaal kon zijn
Want ik kan er niet meer tegen
Tegen die pijn
Tegen dat verdriet
Als het voor altijd zo door moet gaan
Leef ik liever niet





Tranen in mijn ogen
Pijn in mijn hart
Thuis hoort een fijne plek te zijn
Maar dat is het niet
Als je altijd maar moet vechten
Telkens weer die strijd
Ik hecht geen waarde meer aan het leven dat ik lijd

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen