3.Ninta

Als ik wakker word is het volgens mijn horloge zes uur. Ik zie dat Sam ook slaapt. Op zijn gezicht glinsteren tranen. Ik merk dat er ook bij mij nog tranen over mijn gezicht lopen. Ik veeg ze weg en pak mijn rugzak. Ik een geheim vakje zitten een paar dingen die voor mij erg belangrijk zijn. Een foto van mijn moeder, een foto van ons vieren, en een foto van mijn zusje en mijn vader. Verder zit er nog een vriendschapketting en een ring in. Dat die foto's belangrijk zijn is wel logisch. Het zijn vanaf nu de enige bewijzen die ik heb dat mijn familie echt heeft bestaan. De vriendschapketting is om een andere reden heel belangrijk. Ik had altijd een hele goede vriendin. Veertien jaar waren we onafscheidelijk, maar toen ging ze verhuizen. Op de dag van de verhuizing gaf ze me deze ketting. Zij had precies dezelfde. Ze vond het niet leuk op haar nieuwe school. Ze werd gepest en was heel eenzaam. Ik probeerde haar te troosten, maar het was niet genoeg. Twee maanden nadat ze verhuisd was kreeg ik het bericht dat ze zelfmoord had gepleegd. Daarom is die ketting zo belangrijk voor me. Dit alles, de verwoesting van de aarde, e dood van mijn hele familie. Het voelt net als de dagen naar haar dood. Alles is zo stil en de enige emotie die je kent is verdriet. Die ring is de trouwring van mijn moeder. Ook wel logisch dus dat die voor mij belangrijk is. Ik weet niet hoelang ik daar zit met die spullen in mijn handen. Ik blijf ze maar aanraken, ik blijf er maar naar kijken. De zon komt net op als ik Sam zijn ogen opengaan. Snel stop ik de spullen terug in mijn tas. Ik merk dat die verdomde tranen alweer over mijn wangen stromen.