~16~

Langzaam liepen Edward en ik terug. Het was alweer ochtend en Aro zou als het klopt weg zijn. ‘Ze zijn weg, ik hoor ze niet meer’ zei Edward. Ik knikte en begon te rennen. Thuis aangekomen keek iedereen me aan. ‘Wat?’ vroeg ik. Ze keken meteen weg, behalve Emmett. ‘Waar is Edward? Heb je hem verslonden?’ lachte hij. Ik gromde. Ineens was hij weg. Rosalie keek me boos aan. ‘Waar is hij?’ vroeg ze. ‘Bij Edward’ grinnikte ik en ik ging op de bank zitten. Nog geen tel later kwamen Edward en Emmett binnen lopen. Emmett keek naar me. ‘Dat is echt niet grappig’ gromde hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik vind het wel grappig’ zei ik. ‘Monifa, Edward we vertrekken vanavond’ zei Carlisle. Ik knikte. Ik vond het wel jammer, dit was een erg mooi huis. ‘Waar gaan we heen?’ vroeg ik. ‘Naar onze vrienden, de Denali clan’ vertelde Carlisle. Ik knikte weer en sprong op. ‘Dan ga ik mijn boeken even inpakken’ vertelde ik en ik rende naar boven. Ik pakte een paar boeken en kledingstukken in en andere privé dingen en liep weer naar beneden. ‘Klaar’ mompelde ik. Emmett trok zijn mond weer open maar ik gromde. ‘Als je nog zo’n opmerking maakt, dan ben je binnen één tel aan de andere kant van de wereld, en ik kom je niet halen’ siste ik. Hij sloot zijn mond en ging naast Rosalie staan. Ik grinnikte zacht en ging weer op de bank zitten. Weer keek iedereen me aan. ‘Wat is er nou?’ vroeg ik geïrriteerd. Ik zag Esmé kijken naar de dozen naast ze. ‘Ik kan ons nu ook al verhuizen’ zuchtte ik toen ik de hint zag. ‘Carlisle, heb je een adres?’ vroeg ik. Hij knikte en vertelde het adres. Binnen een seconde stonden we in de sneeuw met alle dozen om ons heen. Ik keek verwonderd naar het huis in de bergen. ‘Mooi’ mompelde ik en pakte een paar dozen. De rest volgde mijn voorbeeld en ik volgde Carlisle naar binnen in het mooie huis.