Flashback

Emmely McCarter
Flashback
"hee Justin" ik wilde hem een kus geven maar hij draaide zijn hoofd weg. "wat is er?" "we moeten praten" ik knikte, deed mijn schoenen aan en deed de deur dicht. We liepen zwijgend naast elkaar, ik wist waar we heen gingen, het bos. Ik had gelijk, we kwamen aan op het grote veldje in het bos waar we elkaar voor het eerst hadden ontmoet. Ik ging op het gras zitten, bij de hoge boom, Justin deed hetzelfde. Hier zaten we dan, zwijgend de een aan de ene kant van de boom, de ander aan de andere kant. "ik moet het uitmaken" zei Justin opeens. Ik schrok, we waren al bijna een jaar samen, maar we kenden elkaar al 10 jaar. "je moet niks" zei ik zachtjes. "jawel, ik ga verhuizen, ik ga weg" ik staarde voor me uit. ik wist niks te zeggen, mijn Justin, nu niet meer, ik hield van hem en hij vertelde me dat we voor altijd zouden zijn. En nu, hij ging weg, hij liet me alleen. Ik voelde hoe ik steeds meer tranen in mijn ogen kreeg, langzaam vielen ze een voor een. Ze spatte kapot op mijn broek, ze lieten donkere vlekken achter. Ik draaide me om, naar de andere kant van de boom en ik zag dat Justin weg was. Ik stond op en liep richting huis. Ik keek niet op toen ik de deur open deed en mijn ouders hoorden praten. Ik liep door naar mijn kamer, ik ging op mijn bed liggen en keek naar mijn plafon, vol met foto's. Foto's van Justin en ik, Ryan, Chaz, Justin en ik, Ryan, Chaz en Justin, mijn broer en ik, mijn zusje, mijn broer en ik, mijn zusje en mijn broer, kortom, veel foto's. Ik ging op mijn bed staan en trok een foto van Justin, Ryan, Chaz en ik ervan af. Zal er veel veranderen? Of zal alles hetzelfde blijven? Zou ik ooit nog iets met Justin krijgen? Of zal ik hem nooit meer zien? ik plakte de foto terug toen ik geklop op mijn deur hoorde. Mijn moeder kwam binnen. "we moeten je iets vertellen" zei ze en ze ging op de rand van mijn bed zitten. "vertel" "je zusje, ze is ziek" "dat kan, dat ben ik ook wel eens" ze schudde haar hoofd. "ze word niet meer beter" en op dat moment stortte alles in, eerst Justin die weg gaat en dan mijn zusje, het liefste meisje dat ik kende, ze zag nergens het kwaad van in en vond iedereen geweldig, hoe kon dit? "ik laat je wel alleen" zei mijn moeder en ze liep weg. Ik voelde nog meer tranen opkomen. "waarom? Waarom ik?" fluisterde ik tegen mezelf. "wat heb ik verkeerd gedaan, iedereen verlaat me" ik veegde ruw de tranen weg, maar het hielp niet, ze bleven komen.