With pleasure ~ CB - 40 - roddels

'Wat kijk je sip?' Hoor ik meteen zijn stem. Vlug zet ik een glimlach op en schud mijn hoofd. 'Alles is prima.' Zeg ik en pak een van de mappen met gerecht uit de houder en bekijk deze. De blikken van de mannen voel ik gewoon op me branden. Gelukkig waren starende blikken geen zuur. Een zachte zucht ontsnapt over mijn lippen waarmee ik ook besluit om pasta te nemen.

Terug in de bus pak ik Max op en loop naar een aantal struiken met hem zodat hij daar zijn behoefte kan doen. Terwijl ik met hem langs de struiken loop hoor ik achter me geluiden die me laten om kijken. 'Stomme paparazzi.' Mompel ik als ik zie dat zij het zijn. Op mijn gemak loop ik terug met Max aan de lijn terwijl mijn lippen een strak lijntje vormen. Ik had een ontiegelijke hekel aan deze mensen. Op een afstandje houd ik even stil en wacht tot die gasten weg zijn, ze hoefde nu nog niks te weten over mij en al helemaal niet dat ik in de bus van Cinema Bizarre zit. Als ze dat nu al weten komen er weer van die moeilijkheden en stomme roddels. 'Amilia, kom op!' Hoor ik en kijk geschrokken op. Ik was zo gefocust op de paparazzi, die nu uiteraard is om gedraaid naar mij, dat ik eigenlijk stond te dromen. Even twijfel ik maar ren snel met Max in mijn armen de bus in wanneer er een paar foto's worden gemaakt, vragen worden gesteld en de toerbus de motor start. Mijn voeten snellen de trap op terwijl de flitsen mijn ooghoeken nog bereiken.

'Fijn.' Grom ik en zet Max neer in de bank. 'Wat is er?' Vraagt Kiro meteen die van de slaapcabines afkomt. 'Ik hoopte eigenlijk dat ze dit niet zouden doen..Ik bedoel, de toer is net pas begonnen en dan zul je zien dat nu al de meest stomste roddels worden verspreid.' Mompel ik. Daarbij wil ik ook niet dat ik 'bekend' word als een of ander wijf dat met Cinema Bizarre mee toert, of de vriendin is van of een groupie..En ik wil al helemaal niet bekend worden onder de mannen hun naam als 'anorexia werkster bij CB'. 'Kom op, Amilia. Vroeg of laat zullen ze er toch wel achter komen en roddels komen overal vandaan. Gewoon niks van aantrekken.' Glimlacht Kiro naar me terwijl hij een arm om mij heen slaat en naar de slaapcabines neemt. 'Ja, maar ik wil niet..Ik.' Hakkel ik, niet wetend hoe ik het moet brengen. 'Luister, wij geven nu al om jou en je weet dat we jou willen helpen. Als het inderdaad wordt opgemerkt, laat het over je heen komen. Wij samen helpen elkaar om het te negeren wanneer er iets negatiefs wordt gezegd. Natuurlijk is het zeer vervelend, maar wij staan hoger dan diegenen die de roddels schrijven.' Legt Kiro uit terwijl hij de tussen deur sluit. Ik knik traag en glimlach dan dankend naar hem. 'En ik ben trots op je dat je alles had gegeten.' Zegt Kiro tegen me en slaat zijn armen om mij heen. 'Dank je, Kiro.'