14°

Ik voelde de Cullens naar me staren. Eigenlijk raar dat iedereen ze de Cullens noemt, want Jasper en Rosalie heten Hale. Ik zuchtte, hopelijk was de pauze snel voorbij. Ik voelde een hand op mijn schouder maar keek niet op, het interesseerde me niet. ‘Hael? Kom anders even mee’ vroeg Renesmee. Ik zuchtte en stond op. Renesmee liep met me naar de wc’s. Niemand behalve wij waren daar. ‘Hael? Wat is er met je?’ vroeg Renesmee bezorgt. Ik zuchtte en keek haar aan. Ik wou haar graag mijn hele leven vertellen, maar ik vatte het maar samen. ‘Ik ben geadopteerd bij een lieve familie, maar de moeder ervan was op zakenreis en de vader was overleden. Omdat ik erg zorgzaam ben moest ik zorgen voor Summer en Beer. Summer is 6 en Beer is 17. Maar ik haalde Beer te laat op van school omdat ik was wezen wandelen en toen werd hij boos op me. Hij wou dat ik weg ging en dat deed ik. Hij had spijt en stuurde me sms’jes, maar ik reageerde niet. Der net kreeg ik een sms’je met dat hij me nooit meer hoef te zien.’ Ik voelde de tranen over mijn wangen stromen. ‘En dat is het verhaal kort samengevat’ vertelde ik. Renesmee staarde me vol ongeloof aan. ‘Waar slaap je nu doen?’ vroeg ze na een paar minuten. ‘In mijn auto’ mompelde ik. ‘En je adoptiemoeder?’ vroeg ze. ‘Mevrouw Doll weet volgens mij nog van niets, maar ik ben nu al bijna 17 dus werd het misschien wel tijd dat ik weg ging’ mompelde ik zacht. Ze omhelsde me. ‘Je bent welkom bij ons hoor’ fluisterde ze in mijn oor. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik wil niemand van last zijn. Ik slaap toch niet zove.. Ik bedoel ik heb geen probleem met in de auto te slapen’ zei ik snel. Ik had mezelf bijna verraden. Niemand mag iets over mijn rare leven te weten komen, dan stoppen ze me nog in het gekkenhuis! Ze keek me raar aan maar herstelde zich. Ze veegde mijn tranen weg en pakte mijn hand. ‘Mijn familie is het er wel mee eens, maak je daar geen zorgen over, je komt gewoon bij ons wonen! Wij zijn ook allemaal geadopteerd’ vertelde ze. Ik zuchtte maar knikte. Ze glimlachte en trok me mee naar de Cullen tafel. Ze fluisterde wat in Edward’s oor. Hij knikte. Renesmee pakte mijn en haar tas en trok me weer mee. ‘Wat ga je doen?’ vroeg ik. ‘Wij gaan naar mijn huis’ zei ze. ‘Wat?! Ik wil niet spijbelen!’ zei ik. ‘Het is soms goed voor je, kom nou’ zei ze en trok me weer mee. Ik zuchtte en gaf me over. Ze liep naar mijn auto en ik opende hem. Ze ging achter het stuur zitten. ‘Kan je al rijden?’ vroeg ik. Ze knikte. ‘Natuurlijk, anders zat ik hier niet’ zei ze lachend. Eigenlijk wel logisch als ik er zo bij nadenk. Ze startte de auto en reed weg. Toen ze langs mijn, correctie, Beer’s huis reed rilde ik even, ik had ze alleen gelaten. Opeens sloeg Renesmee een bospad in en aan het einde van het bospad zag ik het huis wat ik gisteren vanuit de boom zag. Mijn mond hing open. ‘Je mag je mond wel dichtklappen hoor’ lachte Renesmee. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stromen. ‘Sorry’ mompelde ik. Ze lachte weer. ‘Je hoeft niet voor alles sorry te zeggen’ zei ze. ‘Sorry’ ‘Hael!’ zei ze. ‘Dat krijg je er niet meer uit hoor’ lachte ik mee. We stapten uit en Renesmee pakte mijn koffer. In de deuropening van het gigantisch huis stond de vrouw van gisteren.