Tears

Slaperig open ik mijn ogen. Het felle witte licht is als een klap in mijn gezicht. Meteen knijp ik mijn ogen tot spleetjes. “Waar ben ik?” fluister ik schor. “In het ziekenhuis lieverd” hoor ik een vertrouwde stem zeggen. Ik kijk in de richting waar het geluid vandaan komt. “Mam!” fluister ik. Mijn moeder omhelst me. “Ik heb je zo gemist.” Ik krijg tranen in mijn ogen. Ik wil hem wegvegen met mijn hand, maar als ik mijn arm optil merk ik hoe zwaar hij is. Ik kijk naar mijn arm. Hij zit helemaal in het gips. Langzaam komen de beelden terug van de afgelopen dagen. “Waar is Richard?” vraag ik. Mijn moeder kijkt me even aan. “Dat weten ze niet lieverd” fluistert ze. Ik heb medelijden met mijn moeder. De man van wie ze hield is niet wie ze denkt dat hij was. Mijn moeder knijpt even in mijn hand. Ik sluit mijn ogen weer en snel val ik in slaap.

Ik word wakker van een deur die open gaat. Ik open mijn ogen en zie dat Mathijs binnenkomt. Hij loopt op krukken. “Hallo schoonheid” zegt hij. Ik glimlach. “Hoi.”
Mathijs komt naast me zitten. “Hoe gaat het?” vraagt hij. “Goed” zeg ik. “Nu jij hier bent is alles goed.” Hij lacht en geeft me een zoen. Ik sla mijn armen om hem heen en wil hem op bed trekken. “Fay” fluistert hij, “misschien is dit niet helemaal het goede moment.” Ik laat hem weer los en frunnik beschaamd aan de deken. Mathijs tilt mijn hoofd op en kijkt me aan. “Je bent heel dapper geweest, zonder jou was ik nu dood, ik hou zo ontzettend veel van je” zegt hij en ik zie dat er tranen in zijn ogen staan. Ik krijg zelf ook een brok in mijn keel. “Ik hou ook van jou” zeg ik. “Schuif eens op” zegt Mathijs. Ik schuif op en Mathijs komt naast me op het bed liggen. Hij houdt mijn hand vast. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Dan wordt er op de deur geklopt. Er komt een man binnen. “Goede middag” zegt hij. “Ik ben agent Sanders, ik kom wat vragen stellen.” Hij loopt verder de kamer in en gaat op een stoel naast het bed zitten. Uit zijn tas haalt hij een notitieblok. “Eerst wil ik even zeggen dat de handlangers van Richard gepakt zijn” zegt de agent. Ik denk aan de man die mij wilde begraven en aan de vrouw in huis. “Alleen Richard zelf hebben we nog niet” zegt de agent. “Hebben jullie enig idee waar hij zou kunnen zijn” vraagt hij. Ik pijnig mijn hersens maar kan niks bedenken. Ook Mathijs blijft stil. “Probeer goed na te denken” zegt de agent, “een klein detail kan van groot belang zijn.” Ik sluit mijn ogen en denk na. Plotseling schiet me iets te binnen. Met een ruk doe ik mijn ogen open. “Ik weet iets” zeg ik. De agent kijkt me vragend aan. “Net voordat de bom afging vroeg Richard of ik met hem wilde vluchten, naar India” zeg ik zo snel mogelijk. Meteen staat de agent op en pakt zijn portofoon. Hij begint er snel in de praten. Ondertussen loopt hij naar de deur. Net voordat hij de kamer uit loopt draait hij zich nog een keer om. “Dank je Fay, veel beterschap.”

Tegen het begin van de avond liggen Mathijs en ik samen tv te kijken. Mijn moeder zit te bladeren in een tijdschrift. Ik heb net mijn avondeten op als de deur wordt open gegooid. Verbaast kijken Mathijs, mijn moeder en ik naar de persoon die binnenkomt. Het is agent Sanders. “Ik heb goed nieuws” zeg hij. “Richard is opgepakt, op Schiphol.”