Foto bij ~ O1O.

Sorry voor het lange wachten!
^^

x

Alicia

Mijn ogen opende zich langzaam, waardoor ik een wazig beeld van Damon te zien kreeg. ‘Je bent wakker. Nou, dat duurde lang.’ En daar had je die grijns weer. ‘W-waar ben ik? En…hoe kom ik hier?’ verwarrend kijk ik rond me. ‘Je wou met me mee komen omdat je geen zin had om naar huis te gaan en toen ben je in slaap gevallen in de auto.’ Damon stond op om zijn glas opnieuw te vullen met whisky. ‘Nou ja, dat is wat ik je heb laten denken.’ Mompelde hij er nog achter. ‘Wat bedoel je daarmee?’ mijn zicht was nog niet helemaal scherp, maar ik kon hem duidelijk zien lachen. ‘Ik…kan me niet herinneren dat ik…met je mee wou komen.’ ik probeerde die gedachte te zoeken, ik probeerde me te herinneren, maar ik zag alleen zwart. ‘Je zal niet veel vinden, denk ik.’ In zijn stem was duidelijk genot te horen. Zijn glas met whisky drinkt hij in één teug leeg en komt naast me zitten. ‘Wat moet je van me?’ Damon haalt een gekreukt briefje uit zijn broekzak en bekijkt het goed. ‘Hmm, Isobel.’ Zijn ogen kijken recht in die van mij. ‘Hoe…?’ paniekerig zocht ik in mijn broekzakken, maar het briefje was er niet. Ik wou het briefje van hem afpakken maar hij trok zijn hand weg. ‘Hoe kom je aan…?’ Damon grijnsde en stond op. ‘Weet je, ik heb Isobel ook gekend.’ Hij stond nu aan het raam en keek naar buiten. ‘Ze was…’ hij keek naar mij en ging verder. ‘…ze leek heel erg op jou.’ ‘En ze was gefascineerd door vampiers.’ Zijn gezicht was nog steeds gericht op die van mij. ‘Geloof je in vampiers, Alicia?’ ik slikte een paar keer maar ik kon niet op woorden komen. Hij komt weer naast me zitten en streelt met zijn vinger langs mijn wang. Hij keek me weer in de ogen en mompelde een paar zinnen. ‘Je herinnert je helemaal niets van wat je vader over vampiers verteld heeft. Je vergeet het hele vampier-gedoe.’ Hij grinnikte even en nam dan een slok van zijn whisky. Het enige dat ik kon doen was knikken.

Stefan

Ik nam nog snel even afscheid van Elena en loop de oprit af. Eenmaal thuis aangekomen loop ik naar de woonkamer. ‘Hallo broertje.’ Een grijnzende Damon komt mijn richting uit. ‘Vanwaar die verwelkoming?’ vraag ik verbaasd. ‘Mag ik mijn eigen broertje dan niet meer begroeten ofzo?’ de glimlach die hij op zijn gezicht had was duidelijk fake. Mijn ogen gleden naar de persoon op de zetel. ‘Wie is dat, Damon?’ Damon grijnsde. Hij zette zijn hand op mijn schouder en begon te praten. ‘Stef, soms moet je aanvaarden dat je niet alles mag weten. Dit zijn mijn zaken, niet de jouwe.´ ‘Damon als je durft…’ ‘Relax, ik ga haar niet vermoorden ofzo.’ ‘Tenminste…nog niet.’ Hij grijnsde breed. Ik duwde Damon aan de kant en liep naar de persoon toe. Mijn gezicht stond strak toen ik zag wie het was. Damon deed teken dat ze weg moest gaan. ‘Damon, je weet toch wel dat dit Isobels dochter is hé?’ ‘Tuurlijk.’ Hij nam nonchalant een briefje uit zijn broekzak en gaf het aan mij. Nadat ik de zinnen had gelezen keek ik terug naar Damon. ‘Damon, stop met die spelletjes te spelen. Het zijn mensen, geen poppen.’ ‘Mensen, poppen, allemaal het zelfde.’ ‘Damon, dit is Isobels dochter!’ ‘Stef, heb je het dan nog niet door waarom ik haar koos?’ verbaasd schudde ik mijn hoofd. ‘Ze kan ons helpen! Als ze de dochter van Isobel is, kan ze ons misschien vertellen waar Katherine is!’ ik rolde met mijn ogen. ‘Damon, het is Isobels dochter. Waarschijnlijk kent ze haar moeder niet eens en zo wel, zal Isobel haar nooit iets over Katherine verteld hebben, daar ben ik zeker van!’ ‘Misschien niet.’ ‘Damon! Waarom blijf je zoeken naar haar?’ Damons gezicht werd strak. ‘Ze heeft nooit wat om je gegeven, Damon. Ze heeft nooit iets om ons gegeven. Ze had ons in haar macht. Niets van wat we voor haar voelde was echt.’ ‘Wat ik voelde was wel echt.’ Zei hij, terwijl zijn gezicht strak bleef. ‘Damon, snap het dan. Al die jaren waarvan wij dachten dat ze in de tombe was, waren leugens. Katherine wist dat je nog leefde en ze is je niet komen opzoeken. Weet je dan niet genoeg?’ ‘Katherine heeft me nooit in haar macht gehad. Alles wat ik voelde was echt!’ siste hij. Kwaad staat hij op en loopt de woonkamer uit.

Reageer (4)

  • haribo

    prachtig :D
    x

    1 decennium geleden
  • Riddles

    Wooow Ö
    schrijf maar snel verder want tis een superverhaal!

    1 decennium geleden
  • Thhriller

    verder!

    1 decennium geleden
  • Ceress

    overdreve gewoon! snel verder lieve schat!<3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen