16. It wasn't a joke

'Ze maakten geen grapje toen ze zeiden dat ze haast was opgeblazen.' Olette opende haar ogen een beetje en zag dat Blaise degene was die het zei. Dat moest betekenen dat Draco er ook was. 'Wat dacht je? Dat ze allemaal een grapje maakten?' Ze hoorde Blaise iets mompelen wat klonk als 'Wijsneus' Ze wou lachen maar dat ging dus niet door dat spul, maar er kwam wel een glimlach op haar gezicht. Hoe ze dat wist, 'Moet je zien! Ze lacht door mijn belediging!' Ze zag Draco boos kijken door de spleetjes. 'Heb je mij beledigd?' Ze begon een beetje te grinniken. 'Volgens mij wel Draco.' Haar stem was heel erg schoor en kraakte enorm. Ze keken allebei verbaasd naar haar. 'Je bent wakker?' Vroeg Blaise. 'Ik was de hele tijd wakker slimpie.' Draco grijnsde, 'Ben je niet moe?' Ze gaapte, 'Natuurlijk ben ik moe. Maar ik wil toch wel wat vrienden kunnen verwelkomen voor het slapen gaan, dat is wel zo beleefd.' Ze schoten ik de lach. 'Ssst! Straks komt madame Plijster en dan moeten jullie weg.' 'Aah, wil je niet dat we weggaan?' Vroeg Blaise zoet. 'Weet je wat, ze mag jullie eruit sturen.' Haar stem werd zachter bij elk woord. 'Rust nou maar uit, dan knap je sneller op.' Zei Draco. 'Uuh... Oké dan. Slaap lekker.' Ze sloot haar ogen, maar vreemd genoeg lukt het niet meer om te slapen. 'Kunnen jullie stoppen met staren?' Ze zeiden allebei tegelijk 'Ja.' en alles werd opnieuw donker.

Ben ik vergeven? Kudo? Reactie?