92* Scared

Allison Black

Ik schrok wakker, de hele nacht hadden nachtmerries mijn slaap verstoord. Ik keek voor de zoveelste keer deze ochtend op de klok en zag dat het 5 uur 's ochtends was. Ik kreunde een keer geërgerd en liet me weer naar achter vallen. Jammer genoeg kon ik niet meer in slaap vallen dus ik stond maar weer op. Ik besloot te gaan douchen maar na een half uur onder de warme stralen te hebben gestaan had ik er genoeg van. Ik droogde mijn haar en maakte een vlecht in mijn haar nu het nog een beetje vochtig was. In mijn kast zocht ik kleding en opeens viel mijn oog op een jurkje. Plotseling had ik een idee waardoor ik me vandaag niet hoefde te vervelen. Ik trok een lange broek aan met een hempje erop, over het hempje deed ik een vrolijk vest aan en ik strikte mijn All-Stars. Zo stil mogelijk liep ik naar beneden. Ik smeerde snel een boterham met hagelslag en terwijl ik hem naar binnenwerkte schreef ik een briefje. 'Goedemorgen, ik ben even naar de Cullens. Sorry als je/jullie dat liever niet heeft/hebben. Kus, Allison.' Toen ik naar buiten was gelopen voelde ik hoe de koele lucht me omsloot. Eigenlijk wilde ik iemand bellen om me op te komen halen maar toen besloot ik dat een eindje wandelen goed voor me was. Ik legde de complete weg af en eenmaal in Forks was ik al 40 minuten verder. Ik sloeg af en kwam op een weg uit die omeindig leek. 'Hier moet ergens die afslag zitten,' dacht ik bij mezelf. Na nog 10 minuten had ik hem gevonden. En de laatste 5 kilometer naar het huis deed ik ook redelijk snel. Toen ik op de oprit verscheen, werd de voordeur opeens opengesmeten en kwam Rose naar buiten gerend. 'Alli!' riep ze vrolijk toen ze plotseling voor me stond. 'Hoi,' antwoordde ik lachend. 'Wanneer ben je teruggekomen?' 'Gister,' antwoordde ik met een glimlach. 'En heb je het al gehoord van...,' vroeg Rose met een moeilijk gezicht. 'Ja, dat heb ik gister al gehoord,' antwoordde ik terwijl mijn gezicht een beetje vertrok. Rose knikte en stelde voor om naar binnen te gaan. Ze sloeg haar arm om me heen en samen liepen we richting het huis. Eenmaal binnen kwam Emmett ook naar me toe en voor het eerst was zijn gezicht helemaal serieus, er was zelfs geen grijns te bekennen. 'Kom op Emmett, ga me niet wijsmaken dat je me niet heb gemist,' probeerde ik hem op te vrolijken en ik gaf hem een knipoog. Hij begon te lachen en omhelsde me. 'Misschien heb ik je een beetje gemist,' vertelde hij me. Van boven aan de trap kwam een spottend geluidje en ik zag dat het Edward was. 'Hij liegt Alli, volgens mij heeft hij iedere dag aan je gedacht.' Ik glimlachte naar Edward en toen hij beneden was omhelsde ik hem. 'Gefeliciteerd nog met je verloving. Ookal ben ik een beetje laat.' Hij glimlachte naar me en trok me nog een keer tegen zich aan. 'Ik vind het al geweldig dat je er nu bent om het te zeggen,' vertelde hij me met een lieve glimlach. 'Wanneer is de bruiloft?' 'Over drie dagen. Bella en ik hopen echt dat Seth en Jacob dan weer terug zijn,' zei hij moeilijk. Ik knikte en zuchtte triest. 'Ik hoop het ook.' Rosalie had iets te drinken voor me gehaald en ik nam het dankbaar aan. 'Waar zijn de andere dan?' vroeg ik in het algemeen. 'Alice en Esmée hebben Bella ontvoerd voor bruiloftdingen en Jasper is een paar vrienden uitnodigen,' informeerde Emmett me. Ik knikte. 'Oh Edward, ik moet je nog bedanken.' 'Waarvoor?' vroeg hij me verbaasd. 'Dat je Seth buiten het gevecht probeerde te houden.' Edward grinnikte. 'Dat is niet echt gelukt, ik zou hem dankbaar moeten zijn. Zonder hem hadden we nooit gewonnen van Victoria en Riley.' Ik wist niet wat ik daar op moest antwoorden dus ik knikte maar gewoon. Edwrad grinnikte. 'Oh ja, het gedachte-lees-ding,' dacht ik bij mezelf. 'Wat zullen we gaan doen?' vroeg Emmett enthousiast. 'Ik weet wel wat,' zei Rose en ze grijnsde naar me. 'Oké, je maakt me bang Rose,' vertelde ik haar. Edward lachte om het idee dat hij in haar hoofd had gezien en dat maakte me nog banger. 'Wat is er nou?' vroeg ik twijfelend. 'Wij gaan je de wereld vanuit een ander oogpunt laten zien,' zei Rose met een grijns. 'Wat, ga je me een filosofie studie laten doen?' Alledrie begonnen ze te lachen. Ze antwoordden niet en sleurde me naar buiten. Daar trok Emmett me op zijn rug waardoor ik een gilletje slaakte. Toen begon hij te rennen, naast ons zag ik Edward en Rose rennen en ze renden alledrie richting het bos. Ik dacht dat we gewoon door het bos gingen zigzaggen. En hoewel ik dat al doodeng vond, sprong hij opeens recht op een boom af. Ik sloot mijn ogen in de veronderstelling dat we tegen de boom zouden knallen. Maar toen ik mijn ogen weer opende zag ik dat hij naar boven klom. 'Niet naar beneden kijken,' hoorde ik Emmett's bulderende lach. Toen we eindelijk helemaal boven waren opende ik mijn ogen weer. 'Wow,' was het enige dat ik kon uitbrengen. Ik keek neer op het hele bus en ik zag de rivier er doorheen kronkelen. Na een halfuurtje klom hij weer naar beneden en eenmaal terug in het huis was ik nog steeds sprakeloos. De rest van de dag heb ik samen met Emmett, Rose en Edward gelachen om flauwe dingen en 's avonds bracht Emmett me weer naar de grens. Ik omhelsde hem nog even en stapte toen uit de hoge terreinwagen. Het laatste eindje naar huis leek zo voorbij en gelukkig was er niemand thuis om me te vertellen dat ik dit beter niet had kunnen doen. Ik ging snel naar boven, poetste mijn tanden en trok een linnen jurkje aan als pyama. Met een blij gevoel viel ik in slaap.